Arwen is gegaan zoals ze is gekomen. In een sneltreinvaart. Met enthousiasme en liefde. Als puppie kwam ze bij ons, overal enthousiast over maar ook voor van alles bang. Doordat ze zo aan mensen gehecht was kon ze goed meekomen.

Afgelopen vrijdag viel het op dat ze met haar achterbeen begon te slepen en kon ze niet meer rennen (wat ze uiteraard wel probeerde). Zaterdag kwam het struikelen over haar voorpoten erbij. Zondag nog geprobeerd of zwemmen een leuk plan was. Nee. Ook hier had ze geen zin meer in, ze viel te vaak en te veel. Vanochtend toen John haar uitliet kwamen ze niet verder dan 50 meter. Ze viel en stond niet meer op. Toen wisten we eigenlijk wel genoeg.

Via een zeer korte “wandeling” door het bos, en nog wat brokjes, naar de dierenarts waar ze rustig is ingeslapen. We laten haar cremeren en strooien haar uit op een mooie plek. Een moeilijk afscheid!

We kunnen op pad. Vandaag is de kano, na weken wachten, aangekomen. Precies voor de vakantie. Als het weer en beetje gaat meezitten en die @#$%%-knietjes verdwijnen kunnen wij zaterdag de rivier op. En de tent opzetten.Zomervakantie wordt wildkamperen in het noorden van Zweden.

Vandaag is het hier nationaldag. Een soort Koninginnedag, maar dan saai. Het is sowieso een vrije dag voor ons. En het zou de warmste dag van het jaar (tot nu toe) worden.

Dus zijn we naar Rättvik gereden en hebben een wandeling gedaan die de drie toppen heet. Marjolijn Teunissen heeft er vast herinneringen aan… 😉

Het was fijn om weer eens een stuk te kunnen lopen.

Opvallend was het dat Arwen beduidend ouder wordt. Ze gaat langzamer, wil vaker pauze houden en hijgt veel meer. Wel waanzinnig knap dat ze het op haar leeftijd nog volhoudt allemaal. En datzelfde geldt voor ons eigenlijk ik wel.

Vanmiddag met onze zieke kip naar de dierenarts. Na een telefoontje met de kippenpatholoog kwam het antwoord: de ziekte van Marek. Dit is een virus waar kuikentjes vroeg in hun leven me besmet raken en zorgt voor tumoren op zenuwen en ingewanden. Onbehandelbaar en een lange lijdensweg voor het dier. Vreemd hoe snel je hecht aan zo’n diertje, en zo’n beestje aan jou. Was al heel tam, kwam steeds achter je aan en riep als zij je kwijt was.

Afgelopen vrijdag is John zijn moeder voor een paar daagjes naar ons toe gekomen. Morgen helaas al weer weg.Vandaag is er ietsje warmere lucht gearriveerd dus kunnen we lekker buiten bezig zijn.Zieke kip is volop in behandeling, maar het gaat waarschijnlijk niet lukken met onze acties. Dus dat wordt een operatie….Eerst maar eens bbq-en…en bijbruinen.

Een van de drie nieuwe kippen is niet helemaal tippietoppie. Hele buik is opgezet en er zit een harde bal, lijkt het wel.

Na een zoektocht op internet en een telefoontje naar de dierenarts is de kip opgenomen in het privéziekenhuis met diagnose verstopte krop.

Bedoeling is dat we elk half uur een beetje olie in haar bekje druppelen in de hoop dat de boel zachter wordt en vanzelf verdwijnt.

Anders wordt moet het operatief worden verwijderd.

Wie heeft er nachtdienst?