Je moet er wat voor over hebben…. en dan vooral tijd.

Het bakvirus raast nog steeds rond en is nu de zuurdesembrood variant geworden. Afgelopen zondag begonnen met het maken van de starter… water, brood, honing. Elke dag verversen tot het vandaag rijp genoeg was om te gaan bakken. (Precies volgens de planning.)

Vanochtend om 10uur begonnen… meel, water, roeren en dan steeds een half uur wachten. Dit herhaald tot vanmiddag een uur of 4 en daarna verder laten rijzen op het aanrecht. En nu, ruim 10 uur later komen ze net vers uit de oven.

Morgen proeven!

En deze jongedame kwamen we ook nog tegen van de week.

Van de winter hebben we nu het lastigste deel achter de rug. Het licht komt weer terug. En dat gaat hard ook… elke dag een minuut of 5 erbij en je kunt, heel voorzichtig, de straling van de zon voelen.

Over 2 weken krijgen we bezoek. Een vriendin komt samen met haar dochter een weekje skiën.

Gezellig hoor…. met vers brood en elandenvlees…

Het voelt alsof het heel lang geleden is dat we een bericht hebben geschreven. Misschien is dat omdat de maanden december en januari niet de meest dynamische zijn (te donker om echt buiten te zijn). Maar deze is te mooi om niet te laten zien.

Op mijn telefoon heb ik een app die de kans op noorderlicht aangeeft. Ongeveer een uur van te voren krijg je een bericht. Gisteravond kwam dat bericht om 20.30 met een kans van 28%. Zo hoog hadden we dit nog niet gehad. Dus om half tien naar buiten met de hond en dit is dan wat je ziet.

Dit is nu de vierde keer… dus elk jaar een keertje. Maar deze keer was het echt recht boven ons hoofd.

En alleen het idee al… vanaf de zon komt er een massa energie naar de aarde die dan botst met het magnetisch veld en dan het noorderlicht als resultaat heeft. En daar loop je dan “gewoon” eventjes onderdoor. Jammer dat de wind zo koud aanvoelde.

Nu weer terug naar de saaie donkere weken. Maar nog maar eventjes Je ziet elke dag dat het daglicht aan het toenemen is. We komen nu nog in de schemer aan op het werk, maar dat zal snel veranderen.