Het is volbracht: de hele vervelende klus is geklaard. Aan alle kanten van het huis is de verf verwijderd en aan 3 kanten zit er al weer nieuwe op. We gaan dus aan het laatste deel beginnen. Godzijdank!

Vandaag was het heel mooi weer met zijn en een graad of 25, dus fantastisch wandelweer. Vanaf morgen komen er regenbuien en moeten we nog maar zien hoeveel we kunnen doen aan het huis.

Wandeling was heerlijk. Er in totaal vier uur over gedaan omdat het veel klimmmen en dalen en nogal stenig was. Wel weer erg mooi landschap toch waar we in wonen….

Het schiet lekker op: drie kanten van het huis opgepimpt en van de vierde kant zij we ruim over de helft met het verwijderen van verf. Als het niet zo was gaan plenzen vandaag had dit ook al in de verf kunnen zitten. Dus als we het tempo zo kunnen houden kunnen we wellicht nog wat dagen leuke dingen doen.

Morgen wandelen in ieder geval. In Falun is een aantal wandelingen rondom de kopermijn van bij elkaar zo’n 30 kilometer. “De weg van het water” heet dit gebied. Het zijn cultuur/natuurwandelingen waarbij je in een gebied loopt waar bouwwerken zijn gemaakt om de mijn van water te voorzien (ze zijn in 1600 begonnen met de aanleg). Het is de oudste aangelegen waterweg in Zweden.Wij gaan een rondje van ongeveer 12 kilometer doen.

En daarna weer aan de bak.

De eerste wand is klaar; de achterwand. Het heeft ons vijf dagen gekost… dus we gaan het wel redden deze vakantie. Het nadeel is de regen. (Je kunt deze verf niet gebruiken op vochtig hout.) In de voorspellingen staat elke dag dat het aan het einde van de ochtend begint met regenen. Dus daar plannen we dan maar op. Soms valt het mee, maar tot nu toe eigenlijk vooral tegen. Zoals het er nu uit ziet, klaart het weer ook niet op en zullen we tussen de buien door moeten. Voor nu is het nog geen ramp omdat we ook nog moeten krabbenen en schuren (en dat mag zeiknat).

Wij zijn er erg trots op en vinden het er een stuk mooier uitzien.

Voor Boris is het ietsje minder leuk. Buiten zijn voor hem betekent wandelen, spelen, fruit oogsten. Nu moet hij de hele tijd stil zitten en kijken naar twee mannen die de hele tijd trapjes op en af gaan. Hij wordt er een klein beetje verdrietig van.

Vandaag is John zijn vakantie begonnen, en we wisten wat dit zou betekenen…. schilderen.

Ons huis is, net zoals de meeste zweedse huizen, van hout en dat heeft onderhoud nodig. Zo’n 1 x in de 10 a 15 jaar. Dus we doen het dit jaar en straks nog een keer als we rond de 70 zijn. Het klimaat verandert en het probleem in Zweden is toename van de luchtvochtigheid. Hierdoor gaat het hout makelijker rotten.

Het huis wordt geverfd met slämfärg. Dit zijn pigmenten gemengd met lijnolie (en waarschijnlijk een hoop water). Het is rood omdat dit van nature een schimmelwerende werking heeft (dus misschien toch 15 jaar?). Het proces gaat als volgt: Je schrapt de losse delen weg met een staalborstel, veegt het stof eraf en verft het dan. De meesten doen het in een laag. Wij doen het in twee. Je kunt het namelijk aan de vlekkerigheid zien; het is gewoon meer egaal na twee keer.

Je kunt niet in de zon verven en ook niet wanneer het regent of beneden de 10 graden is. Dus moeten we tegen de zon in verven (van west naar oost) en de buienradar goed in de gaten houden. Wordt overduidelijk vervolgd…

Hèhè, de veranda/altan is af. Nu is alles geschilderd en bij elkaar gespijkerd. Het is klaar één week voor de vakantie waar we de rest van het huis gaan doen. (Goed gepland.) En John is maar een keer van de trap gelazerd. Daar hoefde geen ambulance bij te komen (wat schaafwonden op armen en rug).

We zijn erg bij met de kleuren en de nuances daarin. Het rood dat er op komt is net een tint donkerder, dus dat is goed. Vanaf volgende week vier weken de tijd voor vier muren en tien ramen. En hopenlijk ook wat dagen om er lekker op uit te gaan.

Ik ben toch nog maar even de cursus ingedoken en gelezen of het nu echt zo slim was me niet met de bijen te bemoeien. Zelfs de meneer van “naturlig biodling” dacht dat het slimmer was om de kolonie te splitsen zodat we kunnen voorkomen dat ze zouden gaan zwermen. Eigenlijk adviseert hij ze te laten zwermen en dan weer bij elkaar te vegen, maar als alternatief mochten we ook een ‘broedaflegger’ maken. Dit toch maar eventjes gedaan. En daarbij gelijk de kans genomen de oude korf een beetje aan te passen (de waxbladen verkorten zodat ze hun eigen vormgeving kunnen doen. Schijnen ze fijner te vinden dan fabriekswerk omdat ze die gaten eigenlijk te klein vinden. En dat klopt. Daar waar ze vrij kunnen werken is de honingraat een stuk groter.)

En nu hebben we dus 2 korven. Het verbaasd me hoe makkelijk ze de ingreep hanteren. Dit keer alles gedaan zonder rook te hoeven gebruiken en dan nog blijven je rustig zitten wanneer je hun huis en familie in tweeën scheurt.