We komen zojuist van de makelaar terug en hebben de “handpeng” betaald,  dus nu is het zeker: We hebben een ander huis/huisjes. We hebben met de man gesproken die de familie representeert en blijkbaar zijn we goed genoeg bevonden.

Er zijn nog wat laatste moment wijzigingen aangebracht: de visvijver hoort niet meer bij onze tuin.  We mogen gebruik maken van het water en er zitten als we willen  maar we hebben geen beslissingsrecht over wat er in en uit de vijver gaat.  Als compensatie krijgen we er 10m bij aan de zuidkant en over de hele lengte van de tuin.  En daarnaast hebben we het vruchtgebruik gekregen van oma’s oude moestuin en aardappelveld. Aan ons om deze weer in oude staat te herstellen. Het vruchtgebruik komt op onze naam en geldt zolang wij er wonen. Ook als de huidige eigenaar overlijdt kunnen we het blijven gebruiken.

Aanstaande zaterdag gaan we kijken wat we aan spullen overnemen.  (Wat zij kunnen laten staan,  want we betalen er niets voor).

En de prijs is ook nog eens naar beneden gegaan omdat de warmtepomp kapot is (en die wilden we toch al weghalen). Win-win.

Erg blij en vrolijk zijn we ervan geworden… en oh ja de overdracht is op witte donderdag dus de paasdagen brengen wij door op ons nieuwe plekje.

Hėhė, we zijn er.  Gisteren voor de laatste keer met een busje huisgeraad naar het noorden gereden.  Nu zijn we officieel ‘hier’. John gaat woensdag nog een keer heen en vrijdag weer terug,  voor de schoonmaak en de overdracht.  En dan is het echt helemaal klaar, over een uit.

Ik ben trouwens nog wel even met de vrachtwagen tegen een afdakje aan gereden. Gelukkig hadden we een groot deel van het eigen risico afgekocht. Nu ‘maar’ 3000 kronen schade. Zondegeld, dat wel.

Inmiddels zijn de gedachten over het nieuwe huis helemaal los (en terwijl het helemaal nog niet ons nieuwe huis is).  Zonnepanelen, nieuwe houtkachel,  warmtepomp, schutting, enz. Leuk om weer zo bezig te zijn met plannetjes.

Vandaag als verjaardagsfeestje zijn we rond gaan rijden en naar huisjes wezen kijken die we in de maanden daarvoor bij elkaar hadden gegoogled.  Na alle eisen en nadenken bleven er drie kandidaten over. Bij een van de huizen hadden we ook een afspraak met een makelaar.

En nu komt het resultaat… huis 1 op een heuvel vlakbij het strand.  De weg er naar toe was prachtig, de baai helemaal fantastisch.  Het dorpje inrijden ook, maar toen zagen we onze toekomstige buurman… nee dus

Huisje twee: aan het strand met een soort binnenzee.  Klein nadeel: ruim 5 kilometer over een zandpad.  Met de hoeveelheid sneeuw die hier valt is het geen klein klusje om de weg schoon te houden. 

Dit betekent dat je afhankelijk bent van anderen en dus met hevige sneeuw niet weg kan. Daarnaast vindt John slecht geveegde wegen steeds enger worden. Daar kon ook een streep door.

Huisje 3: bingo! Aan de weg van nix naar nergens ligt een klein paadje wat leidt naar 2 woonplekken. In het eerste huis woont “de dochter”. De plek daarachter was van oma. Oma is vorig jaar overleden. Het huis staat niet op internet en is officieel niet te koop.

Oma’s plek bestaat uit 1 huis,  1 vakantiehuis en 1 zomerhuisje op zo’n 2500m grond. Rondom ligt er bos, weiland en toegang tot een klein meer (formaat vijver). Wij zijn er erg enthousiast van geworden en hebben een bod uitgebracht.

Zou een leuk verjaardagscadeautje zijn als het zou lukken.

Dit weekend verliep in grote lijnen als vorig weekend: John komt met zijn karretje aanrijden,  de boel wordt uitgepakt, met de hond lopen, eten, babbelen over hoe graag we willen dat deze periode achter de rug is, slapen, ontbijten en dan gaat John weer de weg op en weer terug naar huis Ik ga een beetje verdrietig zien drentelen en kan mijn rust niet echt goed vinden.  Vandaag dan maar weer fotohuiswerk gemaakt.  Drie thema’s deze week: balans, symmetrie en eenvoud.

Ik had een plek gevonden waar ik buiten met mijn SPIKSPLINTERNIEUWE CAMERA wilden gaan experimenteren,  maar dat ging hem niet worden. Minus 25 is geen geintje om lang buiten te zijn.  Dan maar iets maken van de dingen die hier in huis zijn.  Het werden de lamp die we gisteravond hebben opgehangen en kaarsenstandaards.

Ik ben wederom “nöjd” met het resultaat (gerelateerd aan de opdracht uiteraard).

Ben benieuwd wat jullie vinden…

Er zijn van die dingen die niet te begrijpen zijn. Op de fotografiecursus moesten we foto’s maken van structuur.  De hele week heb ik me rot gezocht naar spannende en interessante beelden,  de juiste verlichting en de juiste compositie. Toevallig had ik ook een foto gemaakt met mijn mobieltje van de ijsblokken op het raam van mijn flatje, om te laten zien hoe koud het een paar weken geleden was. 

Om aan het aantal beelden te komen dat ik in moest sturen heb ik die foto er tussen gefrommeld.

Tussen dinsdag en donderdag moeten we als huiswerk van elke cursist 1 foto beoordelen en analyseren.  En wat krijg ik binnen?

Alle studenten in mijn groep kiezen deze foto vanwege de kunstzinnigheid, het contrast en wat al niet meer.  Helemaal de hemel ingeprezen.

En het voelt toch een beetje als valsspelen in een foto waar totaal geen aandacht aan is gegeven door mij en alleen maar om aan het aantal te voldoen is meegestuurd en er dan zoveel complimenten over krijgen.

Dan ook maar vanuit de kapsones: hij is te koop 😀

Kort bezoek gehad van “de mannen uit nu nog Furudals Bruk”.

John is gisteren met een aanhangertje vol spullen naar onze nieuwe “etta” gereden. Om het op zijn zweeds te zeggen: “vi är på gång”.

Naast het brengen van een aantal meubels en weer even bijkletsen moesten beiden ook nog model staan voor mijn fotocursus. De opdracht was portret. Jammer dat het buiten zo ontzettend koud en stormachtig was, en mijn camera al wat ouder. Maar toch… best aardig voor een newby. Eller hur?

Heel misschien, want ik heb er om gesmeekt en gebeden.. krijg ik voor mijn verjaardag een nieuwe camera… ik vind het namelijk erg leuk om te leren fotograferen. Stiekem vind ik het leuker dan tekenen, maar dat durf ik nog niet hardop te zeggen.