Toen we in Gideå zijn komen wonen hebben de vorige eigenaren het tuinmeubilair laten staan. De banken en tafel hadden al verschillende winters buiten gestaan en dit was ook goed te zien.

Er zat geen verf meer op, latjes stuk, één en al oude troep. Maar we hebben  återbruk toegepast. Niet weg gegooid en nieuw gekocht. Maar juist alles opgeknapt (återbruk/hergebruikt). Het resultaat mag er wezen. We kunnen er weer jaren tegen aan.

De belofte: 160 liter compost in 6-8 weken klaar. Tot en met min 10. Het is een roterend twee vakken systeem, waardoor de compostering veel sneller moet gaan.

We hebben dit mormel aangeschaft voor onze vierkantemeter tuin.  Het is de bedoeling dat je één keer een moestuinmix gebruikt om de bakken mee te vullen en ze daarna alleen nog maar aan hoeft te vullen met compost. We gaan het zien.

Van het najaar worden de bakken waterpas gezet en gevuld met aarde. Volgens seizoen kunnen we dan experimenteren met de eerste groenten.

Jammie, jammie.

Niet alleen de slangenverjager staat te trillen en te bellen, ook de woning van mevrouw de slang moest eraan geloven.

We hebben de oude houtstapel weggehaald in de hoop dat door de slang een ander plekje wordt gezocht.  Liefst in het bos. Bij de buren mag ook.

“En wij zullen het weer niet eens wezen”, maar we vinden het ergens nog zielig ook. Vanavond moeten we maar eens van gedachten wisselen hoe ver weg, goed genoeg is. Nu kringelt ze namelijk vertwijfeld rond, op zoek naar haar vertrouwde stekje.

Als dit niets wordt is de volgende stap een grijper kopen, de slang vangen en dan vijf kilometer verder weer loslaten. (Slangen zijn behoorlijk honkvast.) Met andere woorden…

Wordt vervolgd.

123 trappen, 2656 calorieën en ruim drie uur onderweg. Maar vandaag hebben we ruim 13 kilometer gelopen met eigenlijk maar een pauze. Voor het eerst in tien maanden dat we (ik) zo ver konden lopen.

De wandeling ging naar een zomerboerderij van de vorige eeuw. Er staan nog twee huisjes en een oude stal. Onderweg kom je niemand tegen.  Deze wandeling heeft John in een eerder blogbericht al eens beschreven (beversporen).

Het gaat steeds beter met de energie en de conditie. En dat is fijn.

De wandeling zelfs is relatief gemakkelijk.  Alleen op het einde is er eventjes een stevige klim. Dit verklaart mijn rode hoofd.

Zoals sommigen weten hebben wij een huggorm in de houtstapel achter de schutting. In Nederland heet deze slang een adder. Het is de enige giftige slang in Zweden. Een beet van deze slang is gevaarlijk voor kinderen, ouderen en huisdieren zoals Boris.

Al met al willen we graag dat de adder gaat verhuizen. Je mag de adder niet doden zodoende hebben we gezocht naar een diervriendelijk middel. De ormskrämmare. Deze geeft regelmatig trillingen en geluid af.

Je plaatst het apparaat in de vaste grond zodat de trillingen goed voelbaar zijn voor de adder.

Nu zal het even duren voordat de adder gaat verhuizen omdat hij/zij al een paar jaar hier woont. We gaan ook de houtstapel weghalen zodat de woonplaats verdwijnt. Dan gaan we het geheel ook schoonmaken en het gras heel kort maaien.

Alles is in gereedheid gebracht voor de verhuizing. We houden jullie op de hoogte.