We zijn hard op weg om het negende jaar aan te tikken dat we hier zijn. Andere gewoontes en tradities zijn nu genoeg keren langsgekomen om ze te begrijpen. Waar wij kinderen bang maken met sinterklaas, doen ze dat hier met “tomten”, de kerstman. En dit jaar mag “Johannes” de kinderen bij de buren angst aan jagen.
De kersttraditie gaat ongeveer als volgt: Julafton, dat is vandaag de 24e, komt de hele familie bij elkaar. Je wordt voor 15.00 verwacht, want op dat moment begint de tv-avond. Ieder jaar is er een bekendheid die de avond aan elkaar praat. Na een korte introductie wordt er naar “kalla anka” (Donald Duck) gekeken. En dat is al decennialang hetzelfde filmpje. Daarna wordt er geborreld. En dan voor je aan tafel gaat komt dus tomten cadeautjes uitdelen. En bij de buren doet John het dit jaar.
Mogelijk heeft dit nog even tot een kleine crisis geleid omdat de andere buurman het de afgelopen jaren heeft gedaan en verwachtte ook dit jaar te worden gevraagd. Niet dus.
Dus straks om 17.45 bonkt John op de deur, roept hohoho en vraagt of er aardige kinderen zijn. Er staat een stoel voor hem klaar in de gang en van daar mag hij de cadeaus uitdelen.
Wij doen het toch nog een beetje Hollands. Vandaag nog gewoon recht toe, recht aan. Voor het ontbijt morgen hebben we een kerststol geïmporteerd, samen met een banketstaaf. Zijn we nu ingeburgerd, geïntegreerd of geassimileerd? Een beetje van alledrie waarschijnlijk.
Waar we echt niet aan mee doen is het zweedse julbord (kerstdiner). Dat wordt nergens lekker en bestaat altijd, maar dan ook altijd uit dezelfde gerechten.
John en Ries in Zweden 