9 graden boven nul,  zonnig met een stevig windje. Aanleiding voor een wandeling. We zijn naar de kust gereden en hebben vanaf daar een wandelpad gevolgd tot een tjärn.

Of er een goed nederlands woord voor tjärn bestaat weet ik niet.  Om het te beschrijven is het een klein stroompje dat uit de heuvels komt en dan uitmondt in een meertje.

De zwedenaren komen ook langzaam maar zeker weer naar buiten (een teken dat het lente wordt). Leuk om alle röring te zien, maar beetje jammer dat dan ook direct alle picknickplekjes bezet zijn. Een voordeel voor ons is dat de meeste mensen het snel al weer zat zijn.  Dus over een paar weken hebben we alles weer voor onszelf. Voor nu dan maar even “mobiel picknicken”.

Op de terugweg naar huis nog even langs de kringloop. Spelletjes om straks samen met de visite te doen en boeken omdat er weer een langzame periode onderweg is.

Zorgen voor betere omstandigheden voor dieren in je tuin is één ding.  De juiste dingen daarvoor doen is dan weer een andere. Zeker als de dieren er eigen ideeën op na houden.

“Onze” jongste eekhoorn is ook de meest creatieve en onderzoekende.  Omdat hij/zij van de anderen niet bij de hoofdvoorraad mag is het op zoek gegaan naar andere vormen en heeft ze gevonden. 

Gelukkig blijft het voederhuisje goed zitten. We hebben er twee, dus de andere hebben we nu toch maar wat hoger op het raam geplaatst zodat er nog iets voor de “oorspronkelijke doelgroep” overblijft.

Dit gezegd hebbende: Deze eekhoorn tilt inmiddels ook deksels van dingen (en rukt het in een keer uit elkaar). Dit heeft weer heel andere consequenties.  Een  domherre (goudvink) besloot de kortere weg naar al het lekkers te vinden, en heeft zich daarmee letterlijk klem gegeten.

We weten dat het nog te vroeg is om over de lente te praten. Maar toch. We gebruiken dan maar de term van de Sami en noemen het vårvintern – lentewinter. Dus begint het langzaam wel te kriebelen. Elke keer dat Boris wordt gekamd gaan zijn overtollige haren in een een netje dat we in de bomen hangen.  De vogels halen dit dan op voor hun nesten (uiteraard door ons geleverd).

Nu maar hopen dat de eekhoorn niet ook daar een manier vindt het zichzelf toe te eigenen…

Als het buiten onder de min 15 kwam, werd het moeilijker om het binnen lekker warm te krijgen. Maar ja, om dan  nu gelijk de hele vloer eruit te slopen en opnieuw te isoleren is ook weer zo’n dingetje.

Wij gingen op zoek naar een eenvoudiger en goedkopere manier… en kwamen uit bij het isolerende effect van wollen kleden. En dat leek ons wel een goed alternatief.

Vandaag zijn de kleden geleverd en hebben we ze direct uitgerold. Ze zijn lekker dik en voelen warm aan en. . We kunnen weer op onze blote voetjes door het huis.

Maar als we dan naar Boris kijken.. misschien wel een tikkeltje te warm.

Een paar foto’s van ervoor en erna als impressie.

Ervoor:

Erna:

En een paar details

Om op zijn zweeds af te sluiten: vi är nöjda. Oftewel “wij zijn tevreden”.

Even erop uit. Een winterse wandeling langs de kust. Min 8 graden en voldoende ijs en sneeuw.

Bij een wandeling hoort ook een Zweedse fika. Deze hebben we zelf meegenomen en genuttigd in een vindskydd. Genieten van de kleine dingen en het uitzicht.

Op naar het volgende avontuur.

Het was weer zo ver: noorderlicht. Hier krijg je toch nooit genoeg van!!!

Van de week stond het met grote woorden in de krant: Het licht komt terug! Sinds de zonnewende is er in het noorden van het land zo’n 6 uur bijgekomen. Hier waar wij wonen zal het een uurtje of 2-3 zijn. Eerlijk gezegd hebben we het niet bij gehouden,  maar het verschil merken we wel.

En dit betekent dat het mooie gedeelte van de winter is begonnen: meer daglicht, zon. En meer energie om te doen Dus meer tijd en mogelijkheden voor buitenactiviteiten.

Vandaag met zijn 3en  op pad gegaan en een lekker boswandelingetje gemaakt. Door de sneeuw.  In de zon en omgeven door alleen maar stilte. Hoe fantastisch kun je het hebben?

Nu een lekkere tosti voor de lunchen een gouweouwe op Netflix! Ook heerlijk. En vanmiddag gaan we beginnen met het voorzaaien van de planten in de moestuin!!!

Wie heeft er niet van gehoord. Het hoge noorden. Mensen die vertrekken naar Noorwegen,  Zweden of andere Scandinavische landen.

Eén ding hebben ze gemeen en dat is de sneeuw. Vannacht was het weer eens  zover. Er is ruim 20 centimeter gevallen boven op de ruim 70 centimeter die er al ligt. Zoveel dat we eigenlijk niet weten waar we het moeten laten.

Dan maar met een grote sneeuwschuiver een berg maken naast de parkeerplaats. Hebben we gelijk ons eigen slalom parcour.

Al met al blijft het elke keer een feestje en we wachten gewoon op de volgende sneeuwbui.

Gisteravond was het weer zover. Met het naar buiten gaan met Boris voor de nacht verscheen ze weer.

Lady Aurora of anders gezegd het noorderlicht.

Het blijft elke keer weer fascinerend, onwijs mooi en verrassend.

Lady Aurora tot de volgende keer. De komende dagen wordt het bewolkt en komt de sneeuw weer terug.

14 graden onder nul. Tegelijkertijd de zon, de maan, windstil en alle tijd van de wereld.

In het dal van de rivier de Gide (op zijn zweeds Gideälven) zijn Boris en ik vandaag gaan wandelen. In onze achtertuin zullen we maar zeggen. Door de sneeuw kun je mooi de sporen van het wild zien. Onderandere elanden, reetjes, vos, konijn en vogels.

Stukje verder in het bos staat oude elanden jagershut. Hier hebben ze vroeger urenlang zitten wachten op een elanden.

Ik ben verhuisd naar Zweden voor dit landschap. Sneeuw,  zon en stilte. Genieten van alles om mij heen.

De sneeuwbuien die van het weekend over Nederland trokken, zijn gisteren ook over onze regio heengegaan. Er is een ‘beetje’ bijgevallen. Volgens het SMHI een centimeter of 30, in de praktijk ietsje minder.

Ik waag me nog eventjes niet naar buiten,  dat komt later vandaag wel als de sneeuwschuifmeneer is geweest.