Gisteren de laatste herfstwandeling gemaakt. Het was min 1 graad en we zijn naar Svedje fäbod gelopen. Dit betekent zomerboerderij en is bewoond geweest tot 1930. Nu kun je er als wandelaar lekker zitten en uitkijken over de bossen en het water.

Tijdens de wandeling hebben we nog bever sporen gezien. Ze zijn lekker aan het slepen met takken en bomen geweest.  Burcht helaas niet gevonden.

Vandaag 1 november 2024. Wakker geworden met de eerste sneeuw van het jaar. Boris geniet er direkt van. Voor de kippen is het nieuw en deze bleven lekker in hun tentje.

Even een kleine impressie.

Vandaag maar even aankijken met de kippen. Misschien een beetje sneeuw schuiven. Boris gaat op zeker wandelen in de sneeuw. Fijn weekeinde toegewenst.

Ik ben nu zo’n beetje op de helft van de fotocursus. Deze keer gaat het meer over creativiteit dan over techniek. 

Vandaag zijn we met zijn tweetjes op stap geweest om mijn opdrachten te maken.

Opdracht 1: streetphotography. De bedoeling was om een “lelijk straatbeeld kunstzinnig te vangen.

De tweede opdracht is “landschap”. Hier was het de bedoeling om op zoek te gaan naar een plek en tijd om een bijzondere foto te maken…

Ben zelf eigenlijk best tevreden over de resultaten. 

Ik ga me nu voorbereiden op het eindwerkstuk. De opdracht is “wie ben jij als kunstenaar?” Tot nu toe is het vrij leeg in mijn hoofd. Ik heb werkelijk geen idee. Het moet eind november af, en dan begin december gepresenteerd worden.

Gisteren is de parkeerplek afgekomen en we dachten dat het geinig zou zijn om wat beelden te laten zien hoe een zweedse eigen gemaakte parkeerplaats eruit ziet.

Het is een beetje groter geworden dan gedacht.  We zullen naar zeggen dat we nu de auto’s ruim kunnen parkeren en tegelijkertijd voldoende plek hebben voor een caravan, een camper en een boot. In de toekomst (wanneer de centen bij elkaar zo’n geschraapt) komt er een carport te staan.

En vandaag gingen we door met het maken van een schutting.  Ook een wat langer durend project.

Het geheel wordt zo’n acht meter lang.  De hoge raamwerken worden opgevuld met houtblokken, deels als versiering, deels als snelle houtvoorraad, deels als insectenwoning. De lage bakken worden gevuld met beukenhaag, bolletjes en wellicht wat andere plantjes. En het grote voordeel…  geen inkijk van en naar de buren.

Gisteren is het laatste restje van oma’s geest uit het huis verdreven om plaats te maken voor de nieuwe bank.

Hij ziet er misschien niet zo mooi uit, maar het is een een heuse serieuze goede, stevig zittende bank. Is donkergroen en gaat zeker 10 jaar mee en dat was wat we wilden. Past mooi bij de kleuren in het huis.

Kleedje op de vloer wordt nog aan gewerkt…

Vandaag is de grote graafmeneer langs geweest en zijn we begonnen met de aanleg van de parkeerplaats waarbij tegelijkertijd de voorbereidingen voor een carport worden gedaan. 

Het gat wordt 50 cm diep, dan komt er een laag grind op, isolatieschijven en weer een laag grind. Dat wordt dan lekker aangestampt tot een strakke, stevige laag.

Nu geloven we zelf nooit dat die carport er ooit gaat komen, maar dromen moet je houden.

Een ding is zeker. Wegzakken in de modder is vanaf volgende week definitief verleden tijd. Wel fijn met de komende winter in gedachten.

Net zoals in Nederland komen ook hier steeds minder egels voor. In Furudal was het te koud voor ze, maar hier zou het moeten kunnen.

Niet dat we er ooit een hebben gezien, maar vroeger waren ze er in ieder geval en de natuurbescherming roept op om ze te helpen. En zoiets hoef je tegen ons nooit twee keer te zeggen.

Wat oude stenen, en oude bloemkruik, een zootje bladeren, een boomstronk  en de bloemstelen van de vannacht bevroren Dahlias.

Vannacht is dus de eerste nachtvorst geweest en je ziet gelijk de veranderingen in je heen. De bladeren vallen sneller van de bomen en de vogels kwamen voor het eerst weer in de tuin om de bessen van de vogelkers te plunderen. En die krengen weten het dus ook: vogelkers wordt geoogst na de eerste nachtvorst omdat ze dan zoeter geworden zijn. Wij hadden ook het plan om ermee te experimenten…. maar ze worden zwart na de vorst… niet heel appetijtelijk.

Aan het einde van de zomer,  meestal begin september, beginnen alle cursussen weer.  Ik ben dit jaar aan twee cursussen begonnen.  De eerste is “schrijf beter Zweeds” en de andere is “inspirerende fotografie”.

De schrijfcursus is redelijk intensief en vraagt veel tijd,  maar is niet zo heel geschikt om hier te presenteren. Deze cursus mag ik maximaal twee jaar volgen.

De fotografiecursus kan ik meer van laten zien. Afgelopen woensdag de eerste avond gehad en de opdracht werd een verrassend stilleven te presenteren. Nou ik ben benieuwd wat er van gevonden wordt…

Als je ze heel lelijk vindt mag je het zeggen… ik heb nog tot woensdag de tijd om ze in te leveren, of nieuwe te maken.

Björnlandet, een nationaal park op ongeveer anderhalf uur rijden hier vandaan.  Het was mooi weer en wilden er graag nog een keertje heen dit jaar. Door min of meer wat toeval geraakten we bij de ingang aan de andere kant van het park.

Ook leuk,  maar niet helemaal wat we in gedachten hadden. Hier was een rondwandeling uitgezet van ‘maar’ 4 kilometer.  Easypeasy zou je zeggen,  maar direct achter de afstand stond de tijd die je hiervoor nodig had.  En dat was 2 tot 3 uur.  Dit klopte helemaal.  Zeer vaak moesten we stijl omhoog en weer naar beneden, en zoiets voel je al snel in je benen.

Zoals altijd,  een prachtige plek, heerlijk stil en rustig en tevreden uit kunnen rusten bij de grillplats.

Langzaam verschijnen de sneeuwstokken langs de weg,  de buurman heeft de zijne ook  al uitgezet. De blaadjes aan de bomen verkleuren en het is weer mistig in de ochtend. De avonden worden overduidelijk al weer korter. Allemaal tekenen dat de herfst onderweg is een misschien zelfs al de winter. (We hebben geen idee hoe vroeg die in dit deel van Zweden begint.)  Bij het meer verzamelen de ganzen en kraanvogels zich.

En… wij zijn vanochtend begonnen met het inslaan van vogelvoer en voederhuisjes. Je kunt er maar klaar voor zijn.

John kreeg,  toen hij bij zijn werk vertrok,een cadeaubon en had gelijk al besloten daar “vogelzooi” voor te gaan kopen.

Om te beginnen 20 kilo zonnebloempitten,  80 vetbollen, pinda’s (maar die zijn voor de eekhoorn in haar nieuwe voederhuisje), een voederstation, twee voederhuisjes.

Er moeten nog voederplaatsen komen die aan het raam kunnen hangen, maar die waren nergens te koop.  Om een lang verhaal kort te maken: onze tuinvogels gaan niets te kort komen deze winter en netto heeft het ons niets gekost!!! En we horen dat de eekhoorn bereid is om uit zijn eigen hokje zijn eten te halen en met zijn gewelddadige klauwen van al het andere afblijft.

Volgende week in ieder geval nog geen herfst… The Indian summer is onderweg.

Druk aan de gang met onze poging het overleven van de kippen zeker te stellen en ze toch een leuke plek te geven. Volgens de zweedse overheid moet een kip 0.75m2 buitenruimte hebben.  Volgend de scharrelkipnorm is dat 3m2. Daar zijn we dan ook maar vanuit gegaan.  We hopen maar dat de dames en heer het er ook mee eens zijn en dat het goed en veilig is. 

Vandaag maken we het hok dicht,  daarna nog een beetje aan de gezelligheid werken.

Plantjes erbij,  klimrek en zandbad. We zien wel.

Het tuinontwerp dat we in ons hoofd hadden moet nu ook helema op de schop.  Maar daar hebben we straks de hele winter voor….