Ineens, echt in één nacht tijd is het winter geworden. Temperatuur overdag rond het vriespunt en vannacht werd het min 17. Voor mijn innerlijke thermostaatje een grote schok; ik moet echt extra kleren aan om buiten te kunnen zijn. Ik heb het vanochtend zelfs met mijn Zweedse winterwanten koud gehad.

Ik weet dat ik het iedere keer schrijf en het misschien en beetje saai wordt…. maar het is hier zo mooi. In een nacht tijd is het landschap weer van kleur veranderd. Na het geel en rood van de herfst werd alles bruin en dor. En gisterochtend was ineens alles wit… de bomen, het gras, de meren. En toen ik naar huis reed leek het wel of overal diamantjes lagen te schitteren. Het geluid van een wandeling is ineens knisperig. Werkelijk gelukkig makend!

De discussie in de krant is nu of we een witte eerste advent gaan krijgen (wie van ons heeft daar ooit eerder over nagedacht). De voorspelling nu is dat a.s. donderdag de eerste echte sneeuwval komt. “We gaan het zien.”

Vandaag tijd gemaakt voor een korte update. De sneeuw is weer verdwenen en de temperatuur boven nul. De tuin wordt langzaam winterklaar… de bomen zijn beschermd tegen de reeën, de bladeren opgeharkt en in de kas gelegd als compost en de kippen groeien gestaag. Nog geen eieren, dat zal het ook wel niet meer worden voor de lente komt.

Taalstudie nog steeds in volle gang. John samen met Karin als privéjuf, Richard net begonnen aan de voorbereiding van Tisus, het zogenaamde officiële Zweedse staatsexamen.

Huis komt langzaam in kerstsfeer, wat wil je nog meer…