Ook hier is het pasen geweest. We zijn begonnen med långfredagen en zondag en maandag was het pasen. Normaal gaan we de hort op maar dit jaar zijn we maar thuis gebleven. Wat doe je dan al zo: De kas opruimen en alvast en het één en ander in zaaien.

De boel is goed geinventariseerd en de aardbeien zijn uitgeplant. We hebben alvast flink wat sla gezaaid, wortelen en uien. We gaan het beleven.

Verder hadden we nog een beetje tijd over en zijn we met een nieuw projekt begonnen. Dit projekt heet: de schutting. Mensen uit Zweden zijn erg aan het opruimen in het tuin en omgeving. Dit betekend dat alle kleine maar ook grote bomen moeten vertrekken. Met de bomen en dikke taken hebben wij een mooi plan gemaakt. En dat plan is een schutting aan de linkerkant van de tuin. Zo wordt de inkijk en stuk minder en de tuin krijgt meer diepte. We zijn nog niet klaar, maar dat komt volgend weekeinde wel. Voorlopig gaan we nog geen kant op.

Vandaag weer eens een blogbericht, Ik wilde even wat vertellen over het leven hier in Zweden tijdens de crisis.

Als eerste Zweden. Hier zijn geen verboden ingesteld. Okej, eentje dan… het is verboden om in bejaardentehuizen op bezoek te gaan. Verder zijn de restaurants open, mag je naar bijeenkomsten tot 100 personen, de winkels zijn gewoon open en het advies is thuisblijven en thuiswerken. Maar sporten en de natuur ingaan wordt gestimuleerd. Hier wordt gedeeltelijk gehoor aan gegeven. Het vervelende is dat het neerkomt op de mensen zelf. Als je wilt kun je gewoon met 100 man picknicken in het park, gaan zitten op een terras. Nu is de afgelopen week wel weer de tip gegeven om de tafels in restaurants verder uit elkaar te zetten.  Maar in de winkels moet je bijna met je winkelwagen om je heen slaan om mensen op afstande te houden.

Waarom dit zo is? Zweden heeft geen wet die de individuele vrijheid kan inperken.

Zweden en Corona lijkt vooral een financieel verhaal. Hele dagen op radio en televisie gaat het over de consequenties en banenverlies. De informatie over het virus en de gevolgen hiervan is veel minder. Een voorbeeldje: hoeveel IC-bedden er zijn is geheim. Testen wordt alleen gedaan bij opname in het ziekenhuis (houdt de cijfers lekker laag). In onze regio is officieel 0,6% besmet…. maar dat is natuurlijk gelul en klopt helemaal niet.  Om maar even wat tussen de lijntjes informatie te geven. In Zweden is in 25% van de bejaardentehuizen besmetting vastgesteld (kijk nog even wanneer wordt getest…..)  In Stockhholm is dit zelfs 100%. Er worden in onze provincie koelcontainers geplaatst om de overledenen in op te slaan. Nog steeds wordt gezegd dat ze de situatie per dag bekijken maar toch…. paranoïd word ik er wel een beetje van.

Ik haal mijn informatie van de NOSsite , ik heb een stuk minder vertrouwen in de SVT. Omdat we beiden niet zoveel op de Zweedse aanpak vertrouwen houden we ons zeer strikt aan bepaalde regels: veel handen wassen, afzondering, dus geen mensen trefffen en alleen maar noodzakelijke boodschappen doen. Het voordeel voor ons is dat we met gemak de natuur in kunnen. En dat hebben we van het weekend dan ook gedaan. We hebben de auto tien kilometer verderop neergezet en zijn naar huis gelopen. Onderweg langs een meer waar we “het ijs konden horen zingen”. Wat een bijzonder geluid. Het lijkt op een walvis en op wind in de schoorsteen. Af en toe hoor je het breken.

Verder deze periode de slaapkamer dan maar geverfd, begonnen aan een schutting van boomstammetjes en alle plantjes voorgezaaid voor in de kas. En veel tv kijken en online cursussen doen.

Op het werk staat alles in overlevingsstand. Alle patienten afgeboekt en alleen via de telefoon de noodzakelijke contacten. Onze vrije dagen zijn ingetrokken en we moeten fulltime werken. Ik sta ook op een lijst om ergens anders bij te moeten springen… wordt waarschijnlijk crisisinterventie.

Ik hoop maar dat het snel lente wordt en dat we in mei op vakantie kunnen. Het eerste zal wel lukken, maar de andere?