Donderdagavond hebben we Boris opgehaald. In het begin eventjes wagenziek, maar dat werd al snel wat rustiger. Halverwege viel hij zelfs in slaap.

Nu is het een kwestie van aan elkaar wennen en elkaar wat beter leren kennen.

Nee je mag niet op de bank, bed, aanrecht, raamkozijn. Bijten is ook niet fijn. Springen naar je eten hoeft niet… we zetten het wel voor je neer…

Het is goed te merken dat Boris nog niet zoveel stabiliteit heeft gekend. Erg gefixeerd op eten, maakt nog weinig echt contact en heeft weinig uithoudingsvermogen.

Maar voor de rest en schatje. Vrolijk en vrijerig. Kan heerlijk lang slapen.

Vandaag is de eerste sneeuw van het jaar gevallen. Precies op dezelfde datum als een jaar geleden.  Het begon vandaag om een uur of twaalf tot en met nu ongeveer… 20.30. Ook de verwachting is hetzelfde. Het blijft niet liggen en is morgen in de loop van de dag weer weg.

Het bijzondere is dat nog niet alle bladeren van de bomen zijn. Dus zie je witte sneeuw op bruine blaadjes. Heel raar om te zien. Vanavond even buiten gespeeld.

We hadden ons voorgenomen te wachten maar op de een of andere manier waren de dingen minder vrolijk om te doen. Alles was wat meer routinematig en met een hoog je-moet-toch-wat- gehalte. Wel leuk hoor allemaal, daar niet van, maar toch miste er iets. En dat iets blijkt Boris te heten.

Twee weken geleden zijn we begonnen met het zoeken zowel naar puppies als naar herplaatsers. Her en der een interesseaanmelding gedaan. Terwijl we zochten naar schoenen kwamen we in de winkel iemand tegen die bij de hondenoppas had gewerkt en praatte over een organisatie waar ze vrijwilliger was: hundrondellen. Vertaald naar het Nederlands betekent dit de hondenrotonde.

Ook hier keken we op de website en Boris leek ons wel gezellig. Niet wetende dat de mensen van de hundrondellen dat ook hadden gedacht en hoopten dat wij voor Boris zouden vallen.

En vanaf dat moment ging het hard. Telefoon over en weer. Bezoek bij het gastgezin om te kijken. “Wil je hem direct meenemen?”

“Nou dat is een beetje te vroeg. We moeten nog vrij nemen, spullen kopen, dagopvang regelen.”

Nu wordt het aanstaande donderdag. Vanaf dat moment is Boris, 5 maanden oud, onze nieuwe bezigheid. Boris wordtt een joekel, formaat shetlandpony, maar vrolijk dat en gezellig dat hij is….

De eerste week blijven we thuis met hem om hem te laten wennen. Daarna gaat hij overdag naar de oppas. Met een beetje mazzel kan hij eind november mee op de boot voor een bezoekje aan Nederland. Al zal dat meer afhankelijk zijn van covid19 dan van ons.

Vandaag de eerste keer sinds maart dat we samen een parttime dag hebben een dus weer wat langere weekenden. Wat heb ik hier naar uitgekeken…

De laatste periode regent het relatief veel en moeten we buitenactiviteiten tussen de buien door plannen. Het is heel normaal weer in Zweden, eigenlijk nog een beetje te warm voor de tijd van het jaar. De regen die nu valt is bepalend voor de hoeveelheid drinkwater volgende zomer, dus hoe meer, hoe beter.

Vandaag was voorspeld dat het een langere periode droog in de ochtend werd en dus kon er gewandeld worden.

Achter ons huis ligt een groot natuurgebied. Hier komen onder andere beren en wolven voor. Er zijn nauwelijks uitgezette paden dus wandelen moet over door bosbouwers aangelegd wegen. Loopt lekker gemakkelijk, maar bosbouwers betekent automatisch veel omgezaagde plekken.

Vandaag is het jachtseizoen op elanden geopend. Het is dan interessant om te zien hoe de sporen op de weg zijn. Kijk even mee:

Maar wie was nu het eerste?

Tijdens het lopen geen schoten gehoord, dus deze eland zal het wel hebben overleefd.