We hadden ons voorgenomen te wachten maar op de een of andere manier waren de dingen minder vrolijk om te doen. Alles was wat meer routinematig en met een hoog je-moet-toch-wat- gehalte. Wel leuk hoor allemaal, daar niet van, maar toch miste er iets. En dat iets blijkt Boris te heten.

Twee weken geleden zijn we begonnen met het zoeken zowel naar puppies als naar herplaatsers. Her en der een interesseaanmelding gedaan. Terwijl we zochten naar schoenen kwamen we in de winkel iemand tegen die bij de hondenoppas had gewerkt en praatte over een organisatie waar ze vrijwilliger was: hundrondellen. Vertaald naar het Nederlands betekent dit de hondenrotonde.

Ook hier keken we op de website en Boris leek ons wel gezellig. Niet wetende dat de mensen van de hundrondellen dat ook hadden gedacht en hoopten dat wij voor Boris zouden vallen.

En vanaf dat moment ging het hard. Telefoon over en weer. Bezoek bij het gastgezin om te kijken. “Wil je hem direct meenemen?”

“Nou dat is een beetje te vroeg. We moeten nog vrij nemen, spullen kopen, dagopvang regelen.”

Nu wordt het aanstaande donderdag. Vanaf dat moment is Boris, 5 maanden oud, onze nieuwe bezigheid. Boris wordtt een joekel, formaat shetlandpony, maar vrolijk dat en gezellig dat hij is….

De eerste week blijven we thuis met hem om hem te laten wennen. Daarna gaat hij overdag naar de oppas. Met een beetje mazzel kan hij eind november mee op de boot voor een bezoekje aan Nederland. Al zal dat meer afhankelijk zijn van covid19 dan van ons.