zo zag het eruit:

Vandaag en morgen is het feest in Zweden. Als eerste is de koning jarig.  Dat wordt niet heel groot gevierd, maar het is een reden om de vlag uit te hangen. Het echte feest is vanavond.  Dan gaan we de winter wegjagen.  Dat doen we omdat op deze avond alle heksen zich met de duivel bezig houden en wij door het aansteken van een vuur en afsteken van vuurwerk dit kunnen voorkomen. Wat de duivel,  de heksen en de winter met elkaar te maken hebben is mij niet geheel duidelijk maar ik heb het vermoeden dat men hier een aantal dingetjes met elkaar heeft samengebracht.  In ieder geval…. vanavond om 21.00 uur worden er traditionele liederen gezongen en 20 minuten later gaat de fik in de brandstapel en wordt er vuurwerk afgestoken.  En dan zijn de heksen,  de duivel en de winter verdwenen.  En ik moet je bekennen… het werkt wel. De temperatuur gaat vanaf morgen omhoog naar 18 graden aan het einde van de week. 

Valborgsmässoafton  staat bekend om het vele zuipen.  Er schijnt ongelooflijk veel gedronken te worden, vooral binnen het gezin. Dit is vaak de avond waarop jongeren het eerste drankje van hun ouders krijgen (en zweden kunnen geen maat houden…) We gaan het meemaken… en heel dorp dronken.  

Morgen is het dag van de arbeid en dan wordt er in Zweden niet gewerkt (?) Voor ons betekent dat geen les = geen huiswerk = tijd iets leuks te doen.  Dus hebben we de steps van stal gehaald en hebben een stuk van de husbyringen gestept.  

De husbyringen http://www.husbyringen.se is een soort museum, maar dan is de omgeving en wat er in die omgeving staat de kunst. Het is een route van 60 km en wij hebben er vandaag 20 van gedaan. We hebben de hoogste kustlijn vanuit de laatste ijstijd gezien… een verzameling mos en verschillende steensoorten.  Klinkt het stoer? Ik dacht dat het beter zou klinken dan dat we op de step naar het volgende dorp en terug hadden gestept.  Tot nu toe een heerlijke dag en dan moeten we nog aan de zuip…

Oh ja…. kijk nog even naar de nieuwe zweedse kapsels…. Arabisch geknipt voor een prikkie…

Vandaag naar de garage geweest om te overleggen over het repareren van de corsa.  Nieuwe tank komt morgen, auto is vrijdag klaar. Kosten rond de 600 euro.

Al rondkijken en pratend over een tweede auto (hebben we nodig als we allebei werken), kwamen we terecht in een Peugeot 308 sw 1.6 turbo. Voor weinig!!!! Auto is 7 jaar oud en kost ons 7500,-.

Het panoramadak was de truc. Straks liggend in de auto naar de sterren kijken. Ik kan niet wachten. Nu kunnen we op ons gemak de corsa overzetten op zweeds kenteken. (Uit verhalen blijkt dit nog wel een dingetje).

verrassend wakker worden

De auto staat bij de garage en heeft een lekke dieseltank. Die moet vervangen worden. De garagehouder is op zoek naar en ‘andrahand’, tweedehandse. Eind van de week is de auto klaar. Wij stinken er niet meer in, want hier is nooit niks op tijd klaar niet. We hebben nu een auto gehuurd, eerst een Kia c’eed voor het weekend (duur) en nu een Ford focus station voor een week. Het verhuurbedrijf heet rent a wreck en het geintje kost ons rond de 250 euro. We hopen maar dat ze een goede tank kunnen vinden.

Het voordeel van in grote bakken rijden is dat we een tafel en bureaustoelen, stofzuiger en router konden oppikken bij het winkelcentrum.

We gaan morgenmiddag naar de garage toe om te overleggen, te kijken naar een tweede auto en te vragen of ze ons kunnen helpen bij het omzetten van het kenteken.

Nog een leukigheidje. Toen we gisteren voor de router en stofzuiger in de winkel kwamen werden we geholpen door dezelfde mevrouw van toen we hier 3 weken waren en een laptop  kochten. Gisteren ging het gesprek volledig in het zweeds. Is wel iets om trots op te zijn vind ik. Binnen 3 maanden het niveau behalen waarmee je een hele stofzuiger kunt kopen….

Laten we beginnen met het dieptepunt. Vanochtend was het vochtig onder de auto. Het stonk ook een beetje naar benzine. We dachten dat het slim was om naar een garage in Hedemora  (30km verderop) te rijden en daar hulp te zoeken bij de garage. Al snel bleek dat we die 30 km niet gingen halen want de tank raakte te  snel  te leeg. We hebben de auto aan de kant gezet en zijn gaan bellen naar hulp. Gelukkig hadden we nog Opel-assist dus konden we bellen naar de ANWB in Nederland en via daar hulp inschakelen. De boel was heel snel geregeld en het telefoontje om half tien was…. hulp is onderweg, als u om 12 uur nog niets gehoord hebt bel dan nog even terug…. En dat terwijl we onderweg waren naar de lesgroepgenoten voor een zaterdagmiddag bbq… en wij waren de twee die de bbq bij ons hadden…. ging een leuk feestje worden dan.

Dus ook deze mensen allemaal maar even opgebeld en gezegd hoe het probleem eruit zag. Al snel werd er door Armand een auto gehuurd en kwam hij onze kant op gereden. Vlot daarna kwam de sleepauto en bracht ons naar Hedemorea (meet ons in de auto achterop de sleepauto…)

En dat brengt ons dan direct bij het andere hoogtepunt. Op een plek en een tijd waar we ons volledig op onszelf aangewezen voelen, springt Armand in zijn auto, regelt een huurauto en rijdt eventjes 70 kilometer om je op te komen halen. In de tussentijd vergeet hij zijn eigen spullen mee te nemen voor de bbq…. maar hij komt en helpt wel!!!

Uiteindelijk zaten we anderhalf uur later alsnog met zijn allen aan de warme hap. En dat zag er ongeveer zo uit.

en zweedser dan deze kunnen we het waarschijnlijk niet krijgen…

Het was een tikkie koud vandaag. Zelfs in zweden klaagt men hierover. Het is te koud voor de tijd van het jaar. Het is 8 graden ongeveer. Maar we waaiden uit ons hemd. Goed voor het vuurtje, minder goed voor oude botten. Leuk is het om te gaan merken dat de talen steeds meer gaan vermengen. Steeds vaker wordt er zweeds gesproken onderling. En leuk ook om mee te maken dat er meer plannen worden gemaakt om de weekenden door te brengen.

morgen gaat John richting duitsland om halverwege -bij travemunde- een busje over te laden en dan zaterdag weer terug. Dan zijn we echt verhuisd. Vanmiddag belde ook iemand die wellicht op de hond wil passen… zou het allemaal weer precies passen.

zo gaat het er ongeveer uitzien in Stjärnsund

Gisteren en vandaag hebben we onze eerste praktijkdagen gehad. We zijn best onder de indruk van de hele situatie. Het is zo ongelooflijk anders allemaal dan het werk wat we  in Nederland deden. Het voelt ook als een sprong in de tijd…. maar dan terug naar de jaren zestig, of wellicht nog wel verder. En…. we lopen rond in uniform!!!

Beiden werken we op gesloten afdelingen. John werkt op afdeling 93. Hier zijn patiënten opgenomen die lijden aan depressie en hiertegen worden behandeld. Een grote groep van hen met ECT. Er verblijven 21 patiënten op deze afdeling.
Richard werkt op afdeling 90. Dit is de afdeling waar de dwangopnames plaatsvinden. Er is plek voor 10 patiënten die voor korte tijd worden opgenomen.

Het eerste wat opvalt is de hoeveelheid personeel die op de afdelingen werkt. (nou ja werkt… ze lopen soms rond). Bijvoorbeeld op afdeling 90… hier werken vijf artsen waarvan twee psychiaters. Per dienst zijn er twee verpleegkundigen en zeven sköterskor (soort onderzuster) op de afdeling. Omdat de late diensten om 11.30 beginnen loopt dus rond 14.00 zo’n 18 mensen rond op een gesloten afdeling. Patiënten worden hier heerlijk rustig van… (niet). Officieel bestaat de separeercel niet in Zweden. Het wordt hier een dwangruimte genoemd. Patiënten worden met armen, benen en buik vastgebonden op een brancard en dit kan tussen de vier en 72 uur worden volgenouden. De hoeveelheid medicijnen die wordt voorgeschreven is bizar. Drie soorten kalmeringsmiddelen door elkaar, met her en der een antipsychoticum erbij, is bijna standaard. Wat op ons nog wel het meest onprettig overkomt is dat er werkelijk geen zak gedaan wordt met patiënten. De verveling viert hoogtij. En dat is raar. Met zoveel mensen aan personeel zou je zo veel aan behandeling en activiteiten kunnen doen.
John is vandaag begonnen met lullig memory-spelen op de afdeling. Richard heeft het boek gevonden waarin staat hoe je patiënten die gedwongen zijn opgenomen wel naar buiten kan laten gaan (arts moet toestemming geven en minimaal twee per patiënt waarbij duidelijkheid is over de afspraken). Vanaf volgende week gaan we het beiden iets anders aanvliegen.
Het hele lastige is dat we nauwelijks taal hebben om ons verstaanbaar te maken. Als medewerkers en collega’s zien en begrijpen we veel van wat er gebeurt. Maar de zweedse taal die we tot hebben gaat over onderwerpen die dicht bij onszelf liggen. En dan lukt het ons ook alleen als mensen berreid zijn rustig en duidelijk te praten.

Eigenlijk komt het er kort op neer dat we in een apepak rondlopen maar met een mond vol tanden staan. We moesten beiden even slikken, maar inmiddels denken we dat we er wel uitkomen; het is nooit de bedoeling geweest dat we hier beiden lang zouden blijven rondlopen. Zodra we het systeem een beetje begrijpen gaan we op zoek naar iets anders. Tot die tijd is het goed te doen.

Morgen gaan we de eerste dingen verhuizen naar ons nieuwe huisje. We houden jullie op de hoogte.

De eerste hobbel is genomen.  We hebben beiden ons A2- niveau gehaald.  Vanaf nu zijn we “independent learners” wat ongeveer inhoudt dat een groot deel van de taalverwerving door onszelf kan worden gedaan.

Kleine reden voor een feestje…..

Gisteren was een koude dag,  maar vanochtend was de zon er al vroeg bij.  Dus helemaal niet nix niet donkere mijnen in.  Lekker naar buiten en de zon in.

Beetje studeren ook nog, maar voor de rest lekker de deur uit. Eerst gewoon lekker buiten zitten,  daarna een stuk in het bos. BBQ gaat nog net niet lukken (ondanks dappere pogingen van mijn kant).

En alle eer naar de hoffotografe van de dag…

Mw. M. (Marjol-met lange ij-n) Teunissen