Ik beloof het (mwaah) om het na dit bericht niet meer over te hebben: reeën die het vogelvoer opeten.

Eerst was er een, toen twee en vanochtend zagen we al dat er iets niet klopte… twee vrouwtjes ipv en stelletje. Vanmiddag werd alles in 1x duidelijk… de tuin wordtt bezocht door 4 aanstaande biefstukken (nee geen typfout. Deze reeën komen zo dicht bij mensen dat ze vroeger of later tegen een luie jager aanlopen. )

Er lijkt ook onderlinge concurrentie te zijn waar het mannetje vindt dat hij de eerste rechten heeft over de twee, voor ons, nieuwe bezoekers en hij jaagt de dames de tuin uit.

Het is een relatief rare en warme winter dit jaar. We hebben al een aantal dagen achter de rug met de temperatuur rond het vriespunt. Iets wat normaal pas ergens in maart gebeurt.

Wel is het fijn dat het daglicht terug komt. Elke week wordt de dag zo’n 40 minuten langer. We merken het aan van alles om ons heen. De vogels beginnen te tjilpen, de bijen komen langzaam weer in de zon te staan, en dus de stijgende temperatuur.

Gisteren kwam er nog een vers laagje sneeuw, maandag ook weer. Maar het definitieve bewijs dat de lente in aantocht is kwam in de loop van de dag….

Het eerste ei!!!!

Het is niet zo’n hele grote, dus een omelet gaat het niet worden…. maar het begin is er.

Omdat we zo “lekker” zijn geassimileerd in Zweden, doen we zoals alle zwedenaren: vanaf februari kom je het huis weer uit voor activiteiten.

Het voordeel is dat het daglicht weer terugkomt (deze week ruim 40 minuten en dat gaat de hele maand zo door). Je hebt dus gewoon ook meer tijd om iets te doen.

Vandaag hebben we gelanglauft in Koppången en zijn we, met een geleende spark, het Siljan bij Mora op gegaan. Boris gaat op vrijdagen naar de oppas, zodat wij tijd hebben voor dit soort dingen. Kunnen we ook gauw even lunchen ergens…

Sparks komen op het verlanglijstje. A: het is een handige rollator voor de winter , B: het is een lollige activiteit. Wel werd snel duidelijk dat je voor een stevig exemplaar moet gaan. Even een jaartje sparen dan maar.

Plannen voor volgende week is een schaatstocht over het Siljan.

Het oorspronkelijk plan was om zo tegen ons pensioen een serre te (laten) bouwen waar we dan onze dagen voor de open haard zouden doorbrengen in een luie stoel, met een goed boek. De serre gaat nu dan wel even niet door, maar de stoelen zijn onderweg.

Gisteren “toevallig” even wezen kijken of de meubelzaak ook een outlet deel had, maar toen bleek dat de fåtöljer zelf in de aanbieding waren.

En we kregen een lekkere impulsgedachte: HEBBEN! Ik ben tenslotte toch met pensioen! Dus hoppa! Houtkachel aan, storytel op de ereader of met oortjes en lekker onderuit. Kan niet wachten tot ze er zijn. Voordeel is dat op deze stoelen 10 jaar garantie zit. Dus tegen de tijd dat John ook languit kan gaan liggen zijn ze absoluut nog in goede staat.