Gisteren kwam eindelijk het lang verwachte telefoontje; de bijen waren klaar om afgehaald te worden. Dat gebeurt bij voorkeur zeer laat op de avond, of erg vroeg op de morgen. We kwamen tot het compromis 22.00 uur. Wat blijkt? Familie is nog niet zo groot en heeft wat weinig te eten. De koningin is wel hard aan het werk. Dat betekent bijvoeren en met rust laten. Het voordeel was dat ik Sek 500 korting heb gekregen.

’s Avonds laat de dames en heren ingepakt en heel voorzichtig naar huis gereden. Daar op de plek van bestemming gezet. Dit verliep eigenlijk geweldig, niet een bij die ontsnapte.

Bij thuiskomst op de plek van bestemming gezet, extra honing gegeven en (tegen het advies in) de schuifjes op een kiertje gezet zodat ze de volgende dag vroeg naar bijen zouden kunnen.

Voor de opening een glasplaat gezet zodat de bijen bij het wegvliegen direct zouden weten dat er wat was veranderd.

Vanaf vanochtend wordt er door de tuin gevlogen en het lijkt inderdaad geen groot gezin te zijn.

Tot nu toe voegen ze precies de richting op die we willen een niet in de richting van de vakantiehuizen.

Nu een weekje met rust laten en dan voor de eerste keer controleren hoe het echt met ze gaat.

Ik ben er erg gelukkig mee en ik hoop dat de bijen dat ook worden met ons.

Vandaag zijn we terug gekomen van vakantie in eigen land. Gek om dat te schrijven omdat ons land toch nog steeds wel Nederland is. We zijn in Värmland geweest op 2 plekken en hebben veel gewandeld. Voor Boris een nieuwe ervaring om constant op pad te zijn. Wandelen ging erg goed. Is wel steeds erg moe daarna. Wat ook opvalt hoe bang en onzeker hij is. Dit verbergt hij door een grote mond op te zetten. En omdat het niet en heel klein hondje is, maakt dit nogal indruk. Duidelijk getraumatiseerd zullen we maar zeggen.

Het weer tijdens de vakantie is lekker geweest. 1 keer even in de regen gelpen, voor de rest “kortebroekenweer”.

Bij deze wat impressies