Deze week is het vier jaar geleden dat we deze blog startte en aankondigden dat we zouden gaan emigreren. Toen wisten we helemaal niet goed wat we konden verwachten en wat er allemaal zou gaan gebeuren. Wat we wilden was meer in buitenlucht zijn, op een langzamer tempo leven en weer naar de “echte” winters van toen we kind waren. Vandaag kunnen we stellen dat de drie doelen zijn behaald, maar tegelijkertijd ook dat emigreren niet een enkele reis naar het paradijs betekent.

Wat we ook hebben geleerd is dat je jezelf steeds meeneemt en dat je ook weet hoe je aan te passen aan een nieuwe situatie. Maar sommige dingen blijven:

John bakt oliebollen en ik vind ze nog steeds niet lekker. Het blijft toch iets van een “lekkerbekkie met suiker”.

Bij ons is de winter nu echt aangekomen, later dan gebruikelijk. Nu is het echt onder nul en dat blijft waarschijnlijk zo tot april. Er ligt nu zo’n 10cm sneeuw en daar gaat nog wel meer bij komen.

Namens ons allemaal een goed uiteinde en hopelijk wordt 2021 een beetje gezelliger en minder alleen voor alles en iedereen.

Gelukkig voelen we ons weer goed. Covid doet wel wat met je gezondheid; we zijn nog steeds moe en relatief kortademig. Maar het wordt beter.

Kerst in afzondering gevierd. Gisteren gewandeld. Boris heeft voor het eerst een kilometer of 8 in de benen gekregen…. en ’s avonds gegourmet (als je dat zo schrijft tenminste). En vandaag dan aan “de bak”.

Omdat we in november niet naar Nederland konden hebben we een doos met lekkers laten komen. Vandaag hebben we de gevulde speculaas van koopmans gebakken.

Volgens de hond ruikt het in ieder geval lekker.

Vandaag de grote dag: kunnen we het of kunnen we het niet… bier maken. Een weekje uitgesteld vanwege, nou dat weet je wel, maar nu komt het ervan.

1. Het ziet mooi uit

2. Erg bitter

3. Alcoholpercentage lijkt goed… Beetje sterk

Proef gelukt, vanaf nu kunnen we voor de Belgische varianten en de tripples.

Het is nu twee weken geleden dat John ziek werd en uiteindelijk positief werd getest op covid19. Het duurde 3 dagen voordat ook ik ziek werd en logischerwijs positief was. Dat werd samen opgehokt zitten voor een week. Vandaag is het mijn laatste dag.

Ik vind het wel een frustrerende ervaring. 10 maanden lang volgden we alle regels, bijna tot in het extreme, en dan toch besmet raken. Hoe? Is nog steeds een raadsel. Daarnaast is het geen fijne ziekte. Het lijkt veel op stevige griep, maar toch ook weer niet. Symptomen die niet goed bij elkaar passen of en andere volgorde hebben.

Voordeel van positief te zijn geweest (in Zweden?) is dat je een half jaar immuniteit krijgt.

Wij maken ons op voor een saaie kerst met zijn tweetjes, zoals het voor de meesten zal gaan dit jaar. Maar vannacht hebben wij en cadeautje gekregen vanuit de lucht… sneeuw.

Het is nog niet koud genoeg, maar met een beetje mazzel hebben we een witte kerst. Niet gemakkelijker, wel leuker.

Heb wat quarantainefoto’s gemaakt vanuit huis. Straks met Boris het bos in.