Zo rampzalig het seizoen beginnen was, het komt nu toch langzaam goed met de planten in de kas. Het komt alleen wat laat op gang en het is zo vlak voor de eerste nachtvorst (half september), dus we moeten maar hopen dat de opbrengst goed blijft.

In de regio”Siljan” is het komend weekend oogstfeest. Dan zijn de meeste bedrijven die op kleine schaal voedsel produceren geopend voor publiek. Wij doen er dit jaar toch nog naar even niet aan mee. Al zal dat met onze Witte komkommer best een succes zijn.

Dit weekend staat in het teken van het planten van de zelf gekweekt appelbomen (van appels die we 2 jaar geleden van een bezoekerstuin hebben geleend) en nu dan aan vaste grond toe zijn.

We zijn er nog niet uit of we de boompjes gaan snoeien of dat ze alle ruimte krijgen en maar doen wat ze zijn in hebben. Eerst moeten ze maar eens de winter overleven.

Verder nog: een ideetje gejat vanuit de vakantie: een sneeuwdieptemeter. Kunnen we bijhouden hoeveel sneeuw ee gaat vallen. Meer dan 1.30 centimeter mag het in ieder geval niet worden.

Vandaag nog wat kleinere projectjes in de planning staan: aardbeien verplaatsen, gras maaien en mos verwijderen.

Deze maand moet nog de ‘äng’ gemaaid worden (bloemenweide) en nieuwe zaden ingezaaid en we gaan boomopschot snoeien om meer variatie in de tuin te krijgen. De bomen inpakken voor de winter staat voor oktober op de lijst.

We zijn weer zo’n twee weken terug van vakantie en we hebben het prima gehad. We zijn weer aan het werk en afgelopen vrijdag hebben we een lange wandeling gemaakt naar Ärtenråsen.

Zoals jullie zien was het een mooie dag en waarschijnlijk zal het weer eventjes gaan duren voordat de zon weer gaat schijnen. Aan de paddenstoel is te zien dat de herfst weer in aantocht is.

We hebben de afgelopen twee weken niet stil gezeten. Het is bessen tijd en zodoende bessen geplukt, jam gemaakt en natuurlijk ingevroren.

Richard heeft de bijen gecontroleerd en deze hebben erg hun best gedaan tijdens onze vakantie. Er zit flink wat honing in de kast en er zijn flink wat bijen bijgekomen. De koningin heeft dus flink haar best gedaan. Richard heeft haar nog niet gevonden.

Ondertussen groeit alles nog lekker door in de tuin. Dit jaar hebben we ons gericht op Dahlia’s. Ze doen het goed en de bloemen komen langzaam uit. We hebben er een paar op de foto gezet.

Vandaag begint onze vakantie echt. Vrijdag was die stiekem al een beetje begonnen, maar vandaag vertrekken we.

De auto is bijna ingepakt. Over een uurtje vertrekken we voor drie weken naar de zweedse fjällen. We blijven in de buurt, max 3 uur rijden hier vandaan. We gaan naar het noordoosten van Dalarna. Waar de bergen van Zweden beginnen zeg maar. Het gebied heeft ook wel andere namen: gränslandet en väglös terrein. Dit betekent dat 1: het gebied tussen Zweden en Noorwegen wordt gezien als een groot natuurgebied en 2: er lopen geen wegen doorheen.

Het plan is om vanaf 3 verschillende verblijfplaatsen dagtochten te gaan maken en verder vooral veel te lezen, kampvuurtjes te maken en uitslapen.

Er is slechte mobiele dekking, dus Facebook, pinterest, e.d. doen het ff niet. Dus met een beetje pech…. tot over een maandje.

Een aantal kommuner (gemeentes) zijn bij elkaar gekomen en hebben het plan “borderline wilderness” ontwikkeld. Gebaseerd op het gegeven dat toeristen vanaf het Siljan (groot meer), direct doorgaan naar de fjällen (bergen), maar het gebied er tussen volledig overslaan. En dat wil men veranderen. Het uitgangspunt is de bijzondere natuur. Het gebied waar wij wonen heeft het grootste aaneengesloten zuid-boreale bos.

Vandaag hebben wij een wandeling gemaakt in een deel van dit gebied. Naar het natuurreservaat Hålåheden om precies te zijn.

Je zou het niet zeggen, maar de eerste twee foto’s zijn het reservaat. Vorig jaar juli is er een gecontroleerde brand aangestoken om de kwaliteit van de natuur op te krikken. Specifiek gaat het dan om een keversoort een in mossoort die brand nodig hebben om te ontwikkelen.

Een erg warme dag voor ons… 31 graden. Nu weer lekker in de schaduw wachten tot de bbq aan kan.

Vandaag is het midsommarafton. Midzomernacht. Die is voor velen ook het begin van de zomervakantie. Vanaf vandaag is de helft van het land op semester. Midsommar barst van de tradities. Met de familie eten, de majstång ophijsen, aardbeien, nieuwe aardappels en haring eten, te veel drinken en je eerste duik in een meer.

Voor ons is het de zesde keer dat we het meekrijgen en we weten het 100% zeker: ons feestje is het niet en zal het ook niet worden. Terwijl ik dit zit te schrijven staat de rest van het dorp rond de majstång en helpen dat kreng omhoog te hijsen, zonder ons.

Vandaag was de eerste echte warme dag van het jaar. En dan is het direct ook heel erg warm. De zon heeft een sterkte gelijk aan de middellandse zee, en dat voelt erg warm.

Vandaag opnieuw de pizzaoven geprobeerd. Deze keer met in aluminiumfolie gepakte groenten, vis en kaas. Lekker hoor.

Nog niet echt van Italiaanse kwaliteit. Tegelijkertijd is dat ook de lol ervan. Steviger deeg, kleine pizza’s en eerder beginnen met stoken. We hebben nog een hele zomer te gaan om de boel te perfectioneren.

Maar het bijenparadijs gaat heel erg goed.

En dit is wat er gebeurt als je ophoudt met maaien.

We hadden ons van het voorjaar voorgenomen om minder te gaan maaien en de tuin natuurlijker te laten worden. Nu gaan we 1x per jaar seizen (op sommige stukken met heel veel gras twee keer) en in het najaar zaad strooien. We hebben zoveel vogels en wilde bijen in de tuin dat we daar goed voor willen blijven zorgen. En omdat planten in Zweden reteduur zijn is dit ook fijner voor de portemonnee.

Het begon van de winter met een cursus op internet: bouw je eigen pizzaoven. Het mooie hiervan was dat je eigenlijk alleen maar gratis materiaal zou gebruiken. Dat was wat voor ons. Dat werd dus eerst weken zoeken naar klei.

In rotsachtig Zweden is klei niet echt voor handen, dus dat moest worden gekocht. Kassa!

Dat werd hem dus niet. Onbetaalbaar voor een experiment. Verder gezocht naar mogelijkheden met beton. Kan wel, maar is niet hittebestendig. Dat kan je dan ook wel weer regelen, maar ook dat weer: kassa!

En toen kwam de verlossende oplossing; van de Praxis nota bene: een pizzaoven van bloempotten. Tjakka! Bingo! Niet gratis, maar wel veel goedkoper dan een gekochte pizzaoven, ruim de helft minder. En eigenlijk was het zo in elkaar geknutseld.

Nu zijn we aan het proefdraaien. Tot nu toe blijven de vlammetjes aan, wordt de buitenkant niet te heet en ontstaan er geen barsten. Wie weet morgen echt houtgestookte pizza uit eigen oven. Wat zou dat leuk zijn!!!

Wat de volgende beelden met elkaar te maken hebben? Het antwoord laat nog even op zich wachten. Als het allemaal goed komt is het zondag klaar

Vandaag weer eens met meerdere mensen op pad geweest. Met zijn vieren wezen wandelen en dat betekent vier rugzakken vol met eten en drinken…. en ja dat moest allemaal op. Zo verzweedst zijn we inmiddels dat we het al heel gewoon vinden dat je eigen eten en drinken meeneemt. Het bbq- en, daar moeten we nog een beetje mee oefenen.

Op 10 minuten van ons huis ligt Öre kyrkan, de kerk van Öre, de gemeente waar Furudal vroeger bij hoorde. Vanaf daar gaat en kerkepad naar Boda’s gammalgård (oude boerderij). En bij deze wandeling horen vier rustplaatsen… in ons geval dus zes eetpauzes… je moet namelijk heen en dezelfde weg weer terug.

Met koffie, water, sap, gebak, wraps, pannekoekjes, fruitsalade en broodjes. ’s Ochtends om half negen vertrokken en om half drie, net voor de bui weer terug.

Zweden komt langzaam in de vakantiestemming. De eindexamens zijn gedaan en de scholen gaan dicht. Eind juni is het midzomer en vandaag dat moment is de helft van het land met vakantie. Daar horen wij nog niet bij… wij horen bij de andere 50%. Maar vandaag was alvast een lekker voorproefje.

Weer een lekker lang weekend voor de boeg. Dit keer met “national dagen”, een soort van saaie koningsdag. Wij hebben vier dagen vrij en hadden een strak schema gemaakt om de boel op orde te krijgen in de tuin. Vandaag stond op het programma bijen controleren, asperges uitplanten en taarten bakken. Dit werd een Nederlandse appeltaart en een zweedse rabarber pie. Voor de gauwigheid ook nog even een brood gebakken tussendoor, een “limpa”.

De taarten gaan mee naar de visite waar we vanavond langs gaan. Het brood is inmiddels bijna op.

De bijen hebben de winter overleefd en zijn lekker aan het werk. Het zijn er nog steeds erg weinig en de koningin is nergens te vinden. Maar omdat ze er nog steeds zijn, en het er meer lijken te worden, gaan we er maar vanuit dat het goed komt.

De asperges zijn voor de langere termijn. Vandaag geplant betekent over drie jaar de eerste opbrengst. Als het überhaupt gaat lukken. De vorigen hebben hun eerste winter niet overleefd.

Maar let op… dit wordt echt wel een dingetje. Meer en meer wordt er in voedsel en in mensen microplastics gevonden. Dat gaat hier niet gebeuren. Wij hebben een beschermfolie gevonden gemaakt van cellulose. Deze houdt het onkruid tegen en lost langzaam op zonder schadelijkheid stoffen achter te laten. Als het lukt hoeven we in het vervolg niet meer te graven en kunnen we veel directer in het gras gaan planten. Duimen maar!!!