Het is nu twee weken geleden dat John ziek werd en uiteindelijk positief werd getest op covid19. Het duurde 3 dagen voordat ook ik ziek werd en logischerwijs positief was. Dat werd samen opgehokt zitten voor een week. Vandaag is het mijn laatste dag.

Ik vind het wel een frustrerende ervaring. 10 maanden lang volgden we alle regels, bijna tot in het extreme, en dan toch besmet raken. Hoe? Is nog steeds een raadsel. Daarnaast is het geen fijne ziekte. Het lijkt veel op stevige griep, maar toch ook weer niet. Symptomen die niet goed bij elkaar passen of en andere volgorde hebben.

Voordeel van positief te zijn geweest (in Zweden?) is dat je een half jaar immuniteit krijgt.

Wij maken ons op voor een saaie kerst met zijn tweetjes, zoals het voor de meesten zal gaan dit jaar. Maar vannacht hebben wij en cadeautje gekregen vanuit de lucht… sneeuw.

Het is nog niet koud genoeg, maar met een beetje mazzel hebben we een witte kerst. Niet gemakkelijker, wel leuker.

Heb wat quarantainefoto’s gemaakt vanuit huis. Straks met Boris het bos in.

Eigenlijk zouden we op dit moment ergens in Nederland bij of met iemand zien te lunchen. In plaats daarvan werd het een gewone dag. Het is onder nul gebleven en vandaag hebben we kunnen zien hoe en bevroren waterval ontstaat. Een het bier zit in de flesjes en moet nog 2 weken rijpen voordat het op mag…

Volgende keer dat we hier komen is het op onze sneeuwschoenen.

Vannacht de eerste echte koude nacht gehad. Min 8,5. Gevolg hiervan is dat we een prachtige zonnige dag tegemoet kunnen zien. We zijn begonnen met de vogels bijvoeren en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. We komen werkelijk om in de pimpelmezen en koolmezen. Ook komen twee boomklevers regelmatig langs.

De laatste nieuwtjes hiervandaan… Boris is gecastreerd, de vakantie is na vandaag weer afgelopen, vanaf volgende week ga ik (Richard) een dag in de week familiebegeleiding geven op de IC aan covid-patiënten als tijdelijk project.

En…. zondag eerste advent, dus volgens Zweedse tradities mag het huis in de kerstsfeer.

In Zweden zijn nu ook extra maatregelen genomen in het kader van corona. Het blijven nog steeds adviezen waar wij ons absoluut aan gaan houden. Geen feesten, restaurants, anderen op bezoek.

Onze vakantie volgende week, we zouden naar Nederland komen, wordt een thuisblijvertje, dus maar weer een nieuw projectje opgezocht. Dit keer leren bierbrouwen. We hebben een basispakket gekocht waarmee je een pils kunt maken. Het hele proces duurt een uur of drie voordat je twee weken kunt wachten of het is gelukt.

En dan nog even de groeten van Boris. Gaat aardig wennen aan zijn nieuwe huis en ons. Blijkt vreselijk gek op eten en slapen. Wandelen wordt langzaam wat interessanter voor hem. Knuffelen vindt hij ook niet verkeerd.

Nee,  ik ga niet weer met games of thrones, “winter is coming” beginnen.  Maar het voelt wel zo. 

In Zweden durven ze het aan met langere weersvoorspellingen. Ze geven direct verschillende scenario’s. Kan je nooit fout zitten zullen we maar zeggen.  Er is nog geen overzicht van de hele winter,  maar over november is nagedacht  en geschreven.

Ergens volgende week komt er een weersomslag richting koude.  De stroming gaat draaien naar het oosten en dan komt de Russische kou hierheen.  Er is een mogelijkheid dat het reëel koud gaat worden.  Daarom hebben e vandaag de boomgaard ingepakt.  Tot nu toe hebben ze de winter overleeft dus wellicht komt het door jaar ook goed.

De kippen hebben extra veel zaagsel gekregen om het hok warmer te houden.  Niet dat ze nog buiten komen.  Waarschijnlijk vinnden ze het nu al te koud en te donker.

Maar waarom dan toch de link met games of thrones? Het gaat om de voorbereidingen die je moet treffen. Het wordt tegen 16.00 donker en daar  gaat nog een uur vanaf.  Omdat er nog geen sneeuw is gevallen is het DONKER!!!

De komende maanden,  zo tot half februari,  wordt voor het grootste deel binnen zitten. Tijd voor nieuwe hobby’s,  cursussen, Netflix,  eten. Maar de sneeuwschoenen zijn binnen dus het bos is voor ons…. En nu maar hopen dat Boris net zo gek is op sneeuw als Arwen was.

Donderdagavond hebben we Boris opgehaald. In het begin eventjes wagenziek, maar dat werd al snel wat rustiger. Halverwege viel hij zelfs in slaap.

Nu is het een kwestie van aan elkaar wennen en elkaar wat beter leren kennen.

Nee je mag niet op de bank, bed, aanrecht, raamkozijn. Bijten is ook niet fijn. Springen naar je eten hoeft niet… we zetten het wel voor je neer…

Het is goed te merken dat Boris nog niet zoveel stabiliteit heeft gekend. Erg gefixeerd op eten, maakt nog weinig echt contact en heeft weinig uithoudingsvermogen.

Maar voor de rest en schatje. Vrolijk en vrijerig. Kan heerlijk lang slapen.

Vandaag is de eerste sneeuw van het jaar gevallen. Precies op dezelfde datum als een jaar geleden.  Het begon vandaag om een uur of twaalf tot en met nu ongeveer… 20.30. Ook de verwachting is hetzelfde. Het blijft niet liggen en is morgen in de loop van de dag weer weg.

Het bijzondere is dat nog niet alle bladeren van de bomen zijn. Dus zie je witte sneeuw op bruine blaadjes. Heel raar om te zien. Vanavond even buiten gespeeld.

We hadden ons voorgenomen te wachten maar op de een of andere manier waren de dingen minder vrolijk om te doen. Alles was wat meer routinematig en met een hoog je-moet-toch-wat- gehalte. Wel leuk hoor allemaal, daar niet van, maar toch miste er iets. En dat iets blijkt Boris te heten.

Twee weken geleden zijn we begonnen met het zoeken zowel naar puppies als naar herplaatsers. Her en der een interesseaanmelding gedaan. Terwijl we zochten naar schoenen kwamen we in de winkel iemand tegen die bij de hondenoppas had gewerkt en praatte over een organisatie waar ze vrijwilliger was: hundrondellen. Vertaald naar het Nederlands betekent dit de hondenrotonde.

Ook hier keken we op de website en Boris leek ons wel gezellig. Niet wetende dat de mensen van de hundrondellen dat ook hadden gedacht en hoopten dat wij voor Boris zouden vallen.

En vanaf dat moment ging het hard. Telefoon over en weer. Bezoek bij het gastgezin om te kijken. “Wil je hem direct meenemen?”

“Nou dat is een beetje te vroeg. We moeten nog vrij nemen, spullen kopen, dagopvang regelen.”

Nu wordt het aanstaande donderdag. Vanaf dat moment is Boris, 5 maanden oud, onze nieuwe bezigheid. Boris wordtt een joekel, formaat shetlandpony, maar vrolijk dat en gezellig dat hij is….

De eerste week blijven we thuis met hem om hem te laten wennen. Daarna gaat hij overdag naar de oppas. Met een beetje mazzel kan hij eind november mee op de boot voor een bezoekje aan Nederland. Al zal dat meer afhankelijk zijn van covid19 dan van ons.

Vandaag de eerste keer sinds maart dat we samen een parttime dag hebben een dus weer wat langere weekenden. Wat heb ik hier naar uitgekeken…

De laatste periode regent het relatief veel en moeten we buitenactiviteiten tussen de buien door plannen. Het is heel normaal weer in Zweden, eigenlijk nog een beetje te warm voor de tijd van het jaar. De regen die nu valt is bepalend voor de hoeveelheid drinkwater volgende zomer, dus hoe meer, hoe beter.

Vandaag was voorspeld dat het een langere periode droog in de ochtend werd en dus kon er gewandeld worden.

Achter ons huis ligt een groot natuurgebied. Hier komen onder andere beren en wolven voor. Er zijn nauwelijks uitgezette paden dus wandelen moet over door bosbouwers aangelegd wegen. Loopt lekker gemakkelijk, maar bosbouwers betekent automatisch veel omgezaagde plekken.

Vandaag is het jachtseizoen op elanden geopend. Het is dan interessant om te zien hoe de sporen op de weg zijn. Kijk even mee:

Maar wie was nu het eerste?

Tijdens het lopen geen schoten gehoord, dus deze eland zal het wel hebben overleefd.