Vannacht de tweede nacht op rij met nachtvorst. De herfst is aangekomen. Het fijne van deze periode is dat het verschil tussen dag en nacht groot kan zijn. Dus koud in de ochtend, maar heerlijk warm midden op de dag. Veel zon ook vaak.

Nu ik dit schrijf hoop ik niet dat het wishful thinking is, maar dat het klopt. Voor vandaag in ieder geval wel. Een heerlijke dag voor een wandeling. Gewoon vanuit huis, langs het vismeer richting het dorp.

De lokale bakker heeft een nieuw lunchmenu. Broodje Halloumi. Op de terugweg over een sneeuwscooterpad. Bizar eigenlijk…. Een plek waar je inmiddels 2 jaar woont en dan vervolgens ontdekt hoeveel je nog niet weet.

Om met de vertaling te beginnen… “vakantie in Zweden wordt vakantie thuis”.

Vandaag zijn we thuis gekomen. Ons laatste huisje is niet doorgegaan omdat we geen contact met de verhuurder konden krijgen. Ook goed. Nu hebben we nog een volle week om heerlijk in alle rust rond het huis te scharrelen en allerlei klusjes te doen. Veel zal gaan om de tuin winterklaar te maken.

Hier in Furudals Bruk is al vijf nachten vorst geweest. De planten hebben in ieder geval nog geen schade opgelopen. Komende dagen gaan we bollen planten, voorzaaien van planten die koude nodig hebben om te ontkiemen, moestuinbakken ophogen, laatste keer gras maaien en de laatste groenten oogsten.

En…. met een beetje mazzel naar Ikea om een keuken uit te laten rekenen en aan de weet te komen of we al kunnen beginnen of nog even moeten doorsparen. Het plan was volgens jaar zomer dus gaat hebben we niet.

In deze vakantie zijn we, zonder dat we er maar op zoek waren, veel te weten gekomen over de mijnbouw die hier vroeger was. Eigenlijk overal waar we geweest zijn heeft iets met ijzer te maken en heeft een link met waar we wonen. Vandaag zijn we op een plaats geweest waar de rijkelui verbleven die flink verdienden aan de mijnbouw. Er was een moestuin die hersteld is vanuit 1700. Daar waren een aantal fruitbomen.

In Zweden is het toegestaan om van de boom gevallen appels mee te nemen. Dat hebben we dus gedaan. (Alhoewel ik vermoed dat wat we vandaag gedaan hebben gewoon stelen is geweest). 

Het is ons al eerder gelukt met andere appels dus wie weet lukt het nu om 100en jaren oude appels in de tuin te kweken.

In deze tuin zagen we dat dahlia’s dus ook in Zweden kunnen. Nieuw ideetje!

Hoe vervelend dit vakantieverslag ervaren wordt weet ik niet, maar het heeft vaak dezelfde inhoud valt me op. Mooi landschap en vandaag gewandeld.

Zo dus ook weer vandaag. Een deel van een pelgrimsroute (heen) en over een oude spoorbaan (terug). Alweer mooi en ontspannend en leuk.

Inmiddels lopen we de hele dag rond te kijken en te zeggen tegen elkaar hoe mooi het hier is en dat we dan deze kant maar op moeten verhuizen. Vervolgens op de lokale Funda huizen zoeken en zien dat er prachtige huizen op fantastische plekken liggen en voor een prikkie te koop zijn. En dan komt het actielijstje erbij. Aan het water, moet een sauna hebben. Toilet dat je kunt doorspelen, minstens 2500m2 grond erom. Van de weg af. Geen naaste buren.

We blijven nog maar even waar we nu zijn en timmeren nog even verder aan het huis.

Alweer een dag cultuur/natuur. Vandaag een autorit door een gebied met veel mijnbouw. Deze keer werd er zilver gedolven. We hebben een deel van de route overgeslagen omdat niet alles interessant leek. In plaats daarvan “Bispbergsklack” beklommen. Een klack is een hak van een schoen. In dit geval betekent dit een uitstekende rots in het landschap. Ik schat zo’n 300m hoog.

Aan het eind nog maar de knackerbrödfabriek voor een maaltijd en kijken naar het verwerkingsproces.

Het Zweedse KNMI had ons een prachtige dag beloofd, maar dat werd het niet. We hadden een bekende wandeling op het programma staan in Säterdalen. Een wandeling door een ravijn(tje) gemaakt door het beekje de Ljustern. Doordat het op stukken flink diep is komen er planten voor die anders veel verder naar het zuiden voorkomen. De wandeling zelf is heuveltje op en af en dat bijna 15km lang. Het was een relatief koude dag dus de sauna aangezet voor de avond. Ook lekker.

De herfst is in aantocht. Ganzen en kraanvogels komen bij elkaar om te gaan trekken. Bomen beginnen te verkleuren, overal paddestoelen. Dit weekend oogstfeest.

Vanaf nu worden de nachten langer en kouder maar kans op mooi weer overdag weer groter.

We zijn aangekomen in het volgende huisje. Gedeeltelijk bekend terrein want in deze regio hebben we een poosje gewoond en gewerkt. Het huisje (de huisjes) ligt (liggen) in een zeer rustig gebied, aan een meertje en in het midden van niets en tegelijkertijd weer van alles. Het ligt centraal als uitgangspunt maar ver genoeg van alles om een vakantiegevoel te geven. Het is ook ons meest Zweedse verblijf. Hutje 1 is woonkamer en keuken. Er is elektriciteit en koud water. Hutje twee is de slaapkamer met douche en wc. Hutje drie de kinderkamer.

Het toilet is een droogwc. Dit houdt in dat je drolletje in een plastic zak beland en je plasje gaat direct de grond in. Doordat de ontlasting en urine gescheiden wordt gaat het niet ruiken. Een ventilator aan de wc moet daarbij helpen. Het is vooral psychisch denk ik dat mijn hersenen het toch een tikkie onbekwaam vinden.

Vandaag de “husbyringen” gereden en door Stjärnsund gekomen. Leuk om er even op en oude stek te zijn. Ook leuk om te zien dat waar we nu wonen ook goed is.

Het weer was vandaag voor het eerst een stuk minder met regen en 13 graden. Vanaf morgen weer een stijgende lijn. We blijven dus nog wel even wandelen.

Het is een ongelijke strijd vanaf het begin. Een bever hoort beter, ruikt beter en zwemt beter dan wij. Bovendien zijn we in hun terrein dat ze voor een groot deel zelf hebben aangelegd. Het enige voordeel dat wij hebben is ons gezichtsvermogen. Wij zien beter bij daglicht. Maar of dat helpt? Bevers zijn namelijk nachtdieren. Misschien was kat-en-muisspel een beter titel geweest voor deze post.

Maar wat een geweldig mooie ervaring. Om een uur of vijf vertrokken richting bevergebied om na een picknick de kano in te stappen voor een paar uur peddelen.

Het wachten is op de eerste dappere die uit zijn hut durft te komen nadat hij ons al lang aan heeft horen komen. Dat duurde niet zo lang. Vanafdaar is het een kwestie van proberen dichtbij te komen en de bever te volgen op zijn weg. Dit in de wetenschap dat bevers mensen ontvluchten omdat er op ze wordt gejaagd. Dus met regelmaat verdwijnt Ed, of Willem, onder water om op een heel ander stuk weer op te duiken (of helemaal niet meer).

Dit spel houdt je zo lang mogelijk vol totdat je ook je laatste voordeel verliest. Bevers hebben nachtzicht. Op een gegeven moment wordt het te donker voor ons en te gemakkelijk voor hen.

Maar waar is dit nog mogelijk? Om 3 uur in en kano rond te dobberen zonder te praten (als je praat weet je zeker dat je niets te zien krijgt) en in alle stilte bij een opkomende maan midden in en natuurgebied te zijn? Een aanrader!!!

Vandaag begonnen aan het gebied Malingsbo-Kloten, een omvangrijk natuurreservaat in het zuiden van Dalarna. Vooral iets voor mensen die van het buitenleven houden. Relatief onbewoond, veel meren en oud bos. We zijn hier een paar keer en gaan vrijdag bevers spotten. Vandaag eerst maar een gewoon rondje door het bos.

Je kunt al snel merken dat het een gebied is waar je wat langer kunt verblijven. Om de zoveel kilometer staat er een “koja”. Dat is een openbaar gebouwtje waar iedereen de nacht mag doorbrengen. Er is wat hout om te stoken en in dit hutje ook kaarsen en koffie. In de buurt bessen genoeg om een toetje van te maken. Zie John die het diner aan het voorbereiden is….

Je merkt dat de zomer op zo’n eindje loopt…. overal spinnen…

Zoals te verwachten viel hebben we nu geen goede internetverbinding. Dat maakt het een beetje hapsnap.

Afgelopen vrijdag wezen eten met een collega van John en een vriendin van haar. Ben er eigenlijk best wel trots op dat we een hele avond in een vreemde taal spreken… al is die nu niet meer zo heel erg vreemd meer… en dat niemand die avond ook maar een keer zegt dat hij/ zij het niet helemaal begrijpt. Vloeibaar om het zo maar even te zeggen.

Zaterdag een reisdag naar Kopparberg voor het tweede vakantiehuisje. En rit van ruim vier uur over voor ons nog onbekende wegen.

Zondag weer een wandeling gedaan. Deze keer door een cultuurerfgoed. “Pershyttan”. Een ijzermijngebied waar van 1300 tot de jaren 60 ijzer werd gewonnen.

Tijdens een van de rustpauzes nog getuige geweest van een zweeds coronadingetje: autobingo. Midden in de natuur en vanuit een schuurtje.

Vandaag met de steps op stap gegaan voor een ander rondje in de buurt van Kopparberg. Een ding is duidelijk steppen is 10 x zo vermoeiend als wandelen.

En wat we ook opnieuw ontdekken is dat afvallen en elke dag gebak niet samen gaan.