Vandaag mijn eerste echte sneeuwstorm meegemaakt. Het zweedse KNMI heeft een oranje waarschuwing afgegeven. Er wordt afgeraden de weg op te gaan en je hoort nu thuis te blijven. Het vermoeden is dat de sneeuwschuivers het werk niet aankunnen en mensen vast komen te zitten in de sneeuw. Treinreizigers werd gevraagd zo snel mogelijk op de trein te springen in de hoop dat je nog thuis kan komen. Retespannend allemaal.

Mijn probleem is een stuk kleiner… ik moet 500 meter strompelen en dan ben ik alweer in mijn flatje, hoog en droog. Maar zoals alle eerste keren is het een interessante ervaring.

1. De sneeuw waait horizontaal. Heb je wind mee is er niets aan de hand. Met wind tegen krijg je 1000en kleine naaldjes in je gezicht. Elke ademhaling die je doet maakt dat je bijna stikt in die binnenstormende sneeuw. De meteoroloog noemt dit snörök (sneeuwrook) en noemde het een gevaarlijk fenomeen. Plus dat je overal kleine hoopjes sneeuw verzamelt op je lijf.

2. Het zicht is heel bijzonder. Je kunt weinig zien. Afhankelijk van de kleur van de lantaarnpalen, wordt je omringd door een kleur. In mijn geval wit, geel en oranje. Doordat het sneeuwt zijn deze kleuren een stuk feller. En dat is raar… bijna daglichtsterkte, maar toch slecht zicht. Ik kan mij ineens voorstellen hoe gemakkelijk je de weg kwijt raakt als je weinig oriëntatiepunten hebt.

De oranje waarschuwing is tot ergens morgenochtend. Ik ga wel zien of ik de deur uitkom morgen. Want ingesneeuwd zijn is me tot op heden nog niet gelukt.