Ik geef het toe, ik ben een trut. Doordat een aantal mensen aan het verhuizen zijn geslagen is ons kippenbestand uitgebreid. Eerst kwamen er 3 bij (1 daarvan is dood, 2 zijn verdwaald en nooit meer teruggekomen). Afgelopen zaterdag heeft een collega van John hun 5 kippen en een haan afgegeven. En sinds die tijd is er stront aan de knikker. Het botert niet in ons nieuwe samengestelde gezin.

De haan is zeer overheersend en onze 3 oudere dames zijn als de dood voor hem. Ze komen hun hok niet meer uit een zitten al 3 dagen binnen. Erger nog… de “twee zwartjes” zitten in een hoekje in hun eigen vuil stil te wezen. Dat ziet er zo zielig uit!!! Daar moest en oplossing voor komen. En die kwam al gauw.

Morgen gaan we een noodoplossing maken. We halen de drie kippen weg bij de rest en knutselen een hok in elkaar bij de schuur. Daar moeten ze dan blijven tot hun nieuwe hok (over 2 weken) komt en kunnen ze daar opnieuw wennen. Het voordeel voor deze oudjes is dat ze vrij los kunnen lopen en in de winter mogen ze met hok en al de kas in. Weg schuldgevoel (bijna dan).

Een scheiding van tafel en bed.