Vandaag als verjaardagsfeestje zijn we rond gaan rijden en naar huisjes wezen kijken die we in de maanden daarvoor bij elkaar hadden gegoogled.  Na alle eisen en nadenken bleven er drie kandidaten over. Bij een van de huizen hadden we ook een afspraak met een makelaar.

En nu komt het resultaat… huis 1 op een heuvel vlakbij het strand.  De weg er naar toe was prachtig, de baai helemaal fantastisch.  Het dorpje inrijden ook, maar toen zagen we onze toekomstige buurman… nee dus

Huisje twee: aan het strand met een soort binnenzee.  Klein nadeel: ruim 5 kilometer over een zandpad.  Met de hoeveelheid sneeuw die hier valt is het geen klein klusje om de weg schoon te houden. 

Dit betekent dat je afhankelijk bent van anderen en dus met hevige sneeuw niet weg kan. Daarnaast vindt John slecht geveegde wegen steeds enger worden. Daar kon ook een streep door.

Huisje 3: bingo! Aan de weg van nix naar nergens ligt een klein paadje wat leidt naar 2 woonplekken. In het eerste huis woont “de dochter”. De plek daarachter was van oma. Oma is vorig jaar overleden. Het huis staat niet op internet en is officieel niet te koop.

Oma’s plek bestaat uit 1 huis,  1 vakantiehuis en 1 zomerhuisje op zo’n 2500m grond. Rondom ligt er bos, weiland en toegang tot een klein meer (formaat vijver). Wij zijn er erg enthousiast van geworden en hebben een bod uitgebracht.

Zou een leuk verjaardagscadeautje zijn als het zou lukken.