Het moest er een keer van komen. We hadden al vaker nee gezegd omdat we het eigenlijk best wel eng vinden,. Je zou wel eens de verkeerde kunnen plukken… en niet meer wakker worden…

Vandaag was het dan zover… Paddenstoelen zoeken in het bos met een collega van John en haar man. Bijna elke Zweed kan het, veel doen het ook. Vandaag viel ons op dat ze weten wat ze kunnen plukken of niet, maar er relatief net zo veel verstand van hebben als wij. Ze zoeken op een aantal kenmerken. Vandaag zijn we naar trattcantarellen wezen speuren: staan in een groepje, gele steel en een waaier als onderkant.

Het was behoorlijk regenachtig in het bos, maar dat hoort een beetje bij een herfstuitje. Geparkeerd op een achteraf weggetje en dan, hop, het bos in. Niets geen pad niet, dwars door de struiken. Na vijf minuten waren John en ik de weg kwijt en hadden zelf nooit de weg meer terug gevonden. Groot verschil met Anders, die percussie wist waar het noorden ligt en dus per automatiek de weg terug kan vinden.

Vier manden vol geplukt en daarna een stukje verderop “grillen”.

Een heerlijke manier om de zondag door te brengen. Als je in het bos bent is er niets dan groen om je heen en stilte. Je ogen gefocust op het vinden van de paddenstoelen. Dan wordt het vanzelf leeg in je hoofd.

Bij thuiskomst nog sorteren, wassen, snijden, bakken, drogen en opeten.

De laatste foto die het geheel spannend maakt… krabsporen van een beer.