Toen ik nog in Rättvik werkte (voelt als lang geleden) begeleide ik een aantal patiënten in een groep. Deze mensen konden het goed met elkaar vinden en besloten om buiten de psychiatrie om een eigen groep te starten. De vraag of ik ze op gang wilde helpen was gemakkelijk te beantwoorden… ja natuurlijk. Ik vond het zelfs een grote eer.

En zo zijn we, sinds september, een “studiecirkel” die een keer in de twee weken bij elkaar komt. En studiecirkel houdt in dat je gebruik mag maken van een gebouw en de koffie van de gemeente, een soort van volksuniversiteit.. het enige dat je nodig hebt is een groep en een begeleider.

Iedere deelnemer heeft zichzelf een doel gesteld en praat over hoe het daarmee gaat in de groep.

Opvallend was dat er veel over eenzaamheid werd gesproken en hoe belangrijk het gevonden werd in deel uit te maken van deze groep. Hier zijn John en ik op ingestapt en hebben de mensen uitgenodigd bij ons thuis. Zij de drank, wij het eten. En dat was afgelopen zaterdagmiddag: 12 man totaal, aan een buffet van quasi nederlandse maaltijden.

Iedereen die dit leest weet natuurlijk ook wel wie er echt heeft gekookt…