De lente komt. Je begint het nu ook echt te voelen. Van binnenuit komen er allerlei kriebels om dingen te gaan doen. Van buitenaf merk je het aan de zon en de twitterende vogels. Vandaag werd het een graad of 8 en voor het eerst dit jaar konden we in de zon koffie drinken. Wat waanzinnig!!!

En als je dat dan zo lekker zit een kijkt naar alle planten die de winter hebben overleeft, valt je oog hierop…

Drie jaar lang verwennerij opgevreten door zo’n jävla håre. In het nederlands gezegd; kutkonijn. Onze trotse appelbomen. Zelf gekweekt uit pitjes. Twee winters binnen gestaan, twee zomers in een pot vertroeteld. En van de herfst eindelijk geplant. En dat beest (of de hele familie) hebben ze allemaal kapot gevreten. En het is niet alleen bij de appelboompjes gebleven.

En je hoort ons niet praten (gelukkig maar), maar het gaat over dingen als jachtvergunning, soep koken en de hond erop loslaten. Maar dat zal het allemaal wel niet worden. Een van de grote kanshebbers is alles inpakken in de herfst, een kleinere kans maakt “een hek er omheen. Maar de vermoedelijke winnaar is het tegen elkaar zeggen van …. “jij wou toch zo graag in het bos wonen”?