Vanavond zijn we gaan kijken bij de schaatstocht in het volgende dorp. (vanuit Nederland gezien het vorige dorp, maar dat lijkt me relatief). Tijdens de Runn en bij volle maan wordt de route verlicht met (een soort van) tuinkaarsen. De route is helemaal schoongeveegd en voor een kilometer of acht kun je dan bij kaarslicht een tocht maken.

Je snapt het; dit moesten we zien (Vi måste se!) We hebben wat foto’s gemaakt en ik plaats ze hierbij, maar meer dan een indruk wordt het niet. Hier in Zweden is nacht ook echt nacht en zie je niet meer dan dit.

Op deze foto zie je de afstand tussen twee kaarsen (metertje of drie). Tegelijkertijd zie je ook mensen schaatsen. Dat zijn die zwarte vierkantjes in het grijs…..

Uitzicht op het dorp vanaf het ijs.

Je kunt op zo’n avond goed de zweedse cultuur proeven. Als zo’n festijn in Nederland zou zijn geweest dan had je van tevoren kaartjes moeten kopen om mee te mogen doen. Als je niet mee had kunnen doen, was je met een paar mensen en een koelbox langs de kant gaan staan kijken en werd de sfeer opgeleukt met een of ander bandje en een instant cafe.  Nee dan Zweden. Je komt met je gezin of vriendengroep, trekt in stilte je schaatsen aan en draait je rondje. Als je jonge kinderen hebt sleep je gewoon de kinderwagen het ijs op en doet je ding. Het saaie ervan is dat het dus op geen enkele manier een leuke happening wordt. Het mooie ervan is dat je  op een winteravond midden op een meer staat dat diep bevroren is en dat een of andere knakker zo’n 8 kilometer lang bezig is geweest met kaarsjes neerzetten!!! En aangestoken heeft! En dat jij daar bij kunt zijn.